Waar velen dachten dat het voetbalseizoen ten einde was, krijgt het alsnog een onverwacht staartje. Althans, voor Hardegarijp en Heerenveense Boys. Veel is er de laatste dagen over gezegd en geschreven. Door geblunder van de KNVB moet de penaltyreeks die deze clubs vorige week op het veld van ONT afwerkten overgenomen worden. Termen als ‘bizar’ en ‘uniek’ zijn op Social Media en in de kranten te lezen over de handelswijze van het bondbureau. Toch is een ontknoping als deze niet helemaal uniek. Vraag dat maar eens in Buitenpost….
Het is 24 mei 1997. Bijna 1700 toeschouwers zijn op die zonnige zaterdagavond naar sportpark De Swadde getrokken. Op het menu staat de wedstrijd Buitenpost-BCV in de nacompetitie van de zaterdagse tweede klasse. De uitgangspositie is duidelijk. De winnaar mag om promotie naar de eerste klasse gaan voetballen. Een toetje waar beide teams wel oren naar hebben. Aan de inzet ligt het dan ook niet bij de 22 acteurs. Het vertoonde spel daarentegen is matig. Gelukkig vergoedt de spanning veel, zo niet alles. BCV moet winnen om voor de finalewedstrijd in aanmerking te komen en valt vanaf het eerste fluitsignaal volop aan. De Burgumers laten het alleen na om te scoren. Dan krijg je het deksel op de neus, zo blijkt die dag eens temeer. In de 25ste minuut opent Alexander de Vries de score. Lange tijd lijkt 1-0 de eindstand te worden. De bezoekers dringen aan, maar slagen er nauwelijks in om Buitenpost-goalie Bekim Jahiu te verontrusten. Toch is er in de 83ste minuut houvast voor de BCV-ers: Dicky Veenstra benut een strafschop, toegekend omdat Feije van Wieren invaller Welmer Veenstra vasthoudt. Het kan weer alle kanten op. Tot diep in de blessuretijd siddert het sportpark van opwinding. In de 96ste minuut maakt andermaal Alexander de Vries daar een einde aan. Door de 2-1 te scoren loodst hij zijn team naar de eindstrijd.
Terwijl Buitenpost-trainer Atze van der Wijk met zijn staf zich na de clash met BCV aan het oriënteren is op De Weide – de tegenstander in de finale – sijpelt een bericht door dat BCV bij de bond een onderzoek heeft ingesteld naar de doelman van Buitenpost. Keeper Bekim Jahiu, een asielzoeker uit voormalig Joegoslavië, zou niet speelgerechtigd zijn. Hoongelach valt de Burgumer bestuurders aanvankelijk ten deel. Jahiu keepte namelijk de volledige tweede seizoenshelft voor Buitenpost 1. Als er administratief iets niet in orde zou zijn, dan was dat al veel eerder aan het licht gekomen, zo is de opinie. Toch blijkt al gauw dat er stront aan de knikker is voor ‘De Blauwkes’. Zeker als een afgevaardigde van Be Quick Dokkum kenbaar maakt dat Jahiu voor de winter in het vierde elftal van de Dokkumer zaterdagclub speelde. En dan gaat het snel. In het twitter- en Facebookloze tijdperk wordt Friesland op dagelijkse basis geïnformeerd over de voetbalsoap in Noordoost-Friesland. Het wemelt van de geruchten. BCV zou een reglementaire 3-0 zege in de schoot geworpen krijgen, Buitenpost wordt een klasse teruggezet, elk scenario passeert de revue. Ook andere tweedeklassers beginnen zich te roeren. Deze clubs hebben eerder al tegen Buitenpost, mét keeper Jahiu gespeeld. Aan deze verenigingen hebben de bondsbestuurders maling. Dan had er maar eerder aan de bel getrokken moeten worden. Uiteindelijk komt de KNVB een paar dagen later met de volgende variant: het resultaat van de wedstrijd Buitenpost-BCV wordt nietig verklaard. Het duel wordt opnieuw gespeeld op het veld van BCV.
Buitenpost is woest. Niet alleen op de bond, ook op BCV. De manschappen van Van der Wijk zijn helder in hun standpunt: onder geen beding gaan zij nogmaals tegen BCV spelen. Dat standpunt draait bij als de KNVB Buitenpost wijst op de consequenties van een dergelijk besluit. Dus haalt Buitenpost bakzeil en draaft op dinsdag 3 juni 1997 op voor de replay, dit keer in Burgum. Onder protest, dat wel. Een kwartier voordat de wedstrijd begint zien de vele honderden geïnteresseerden een roodwitte touringcar van Veenstra-reizen het parkeerterrein van sportpark Het Koningsland op draaien. Uit die bus stappen stuk voor stuk de spelers van Buitenpost, gevolgd door de staf. Er wordt geweigerd gebruik te maken van de Burgumer faciliteiten. Met geen vinger wordt het clubhuis aangeraakt. Omkleden in de bus, in de pauze een bakje thee op het parkeerterrein en na afloop ongedoucht terug naar huis. Om exact 7 uur wrijven de neutrale toeschouwers zich nog eens verheugend in de handen. De veelbesproken wedstrijd staat op het punt om te beginnen!
Zelden zal de teleurstelling over het wedstrijdverloop groter zijn geweest dan op die avond. Al spoedig blijkt dat de thuisploeg het de tegenstander niet al te lastig wil maken. BCV is bovendien bij lange na niet volledig. Meerdere spelers weigeren op te draven vanwege onvrede met de gang van zaken. Buitenpost krijgt min of meer een vrijkaartje. Na een halfuurtje schiet Iede Boorsma vanuit een vrije trap de 0-1 in de touwen. Als Anco van der Vliet kort na de pauze op ongelukkige wijze zijn eigen doelman passeert keren de eerste toeschouwers huiswaarts. Zij die blijven zien de spanning na een uur nog even terugkeren als Albert de Vries de 1-2 scoort. In de slotfase maken Ronnes Bloembergen en opnieuw Iede Boorsma ‘dien wurk’. De schijnvertoning eindigt zo in 1-4. De 36-jarige stand-in goalie Harry Dijkstra van Buitenpost wordt in 90 minuten nauwelijks getest. Eind goed, al goed, zou je kunnen zeggen. Toch is dat niet helemaal waar. Door alle schermutselingen verschijnt Buitenpost uitgeblust aan de start van het finaleduel vier dagen later. De Weide profiteert op het neutrale terrein in Norg optimaal en dwingt uiteindelijk promotie af.
Vier jaar eerder kent het amateurseizoen in Friesland ook al een knetterend einde. In 1993 zit de bond in de maag met de nacompetitiewedstrijd Waterpoort Boys-DWP, een bikkelhard duel dat bij de stand van 0-1 wordt gestaakt na meerdere botbreuken. De KNVB schippert van de ene na de andere sanctie, waarna het uiteindelijk pas twee weken later bepaalt om gewoon maar het restant uit te gaan spelen. Daarin lukt het de Snekers om op wonderlijke wijze kwalificatie voor het finaleduel af te dwingen. In dat finaleduel komt WPB tekort. Het was al een lang seizoen, mede omdat het gedoe met DWP wekenlang dooretterde. Dat terwijl de tegenstander in de finale al vier weken rust had gehad? Wie die tegenstander was? Juist ja, Hardegarijp….
Op de foto van 3 juni 1997 wordt Ernst Steringa op het Burgumer parkeerterrein gemasseerd halverwege de wedstrijd.