Dat is even schrikken voor de GSVV-ers als de KNVB op 20 juni 1997 de klasseindeling voor het nieuwe voetbalseizoen bekend maakt. Niks geen drukbezochte wedstrijden tegen Friese streekgenoten zoals WTOC, VIOD, Twijzel en Jistrum. In plaats daarvan moet de voetbalclub uit het tweelingdorp Gerkesklooster-Stroobos het in klasse 6D op gaan nemen tegen een heel cordon tegenstanders uit het Groninger land. Nu heeft dat – huizend op de provinciegrens – niet direct tot gevolg dat er wereldreizen afgelegd moeten worden. Toch, dat de penningmeester met deze tegenstanders allerminst gelukkig is staat als een paal boven waren.
Neem verenigingen als PWC, Ezinge, SV Maluku en KRC. Piepkleine clubjes die al jarenlang in de marge van het amateurvoetbal bivakkeren en geenszins als publiekstrekker gelden. En wat te denken van die vele aan de zondagtak ondergeschikte zaterdagteams van clubs als Be Quick 1887, VAKO, VVK en DIO Groningen? Geen mens die de kracht of de zwakte van deze deelnemers kent. Hoofdtrainer Harry Merkus, beginnend aan zijn tweede seizoen bij GSVV is er bij het zien van de nieuwe competitie-indeling snel uit. Voor de oefenmeester uit Aldwâld is er maar één doelstelling en dat is het behalen van de titel. Op voorhand lijkt die doelstelling best haalbaar. Het eerste jaar met Merkus als roerganger eindigde GSVV op een knappe derde plaats. Met Paul Meijerhof en Hessel de Vries als aanwinsten van Buitenpost A1 en René Laanstra en Fokke Kooistra Jzn als aanhakers vanuit de B-selectie zal de formatie van Merkus er zeker niet zwakker op worden, zo is de verwachting.
Op sportpark ’t Kleaster is men wel weer eens toe aan een succesje. Natuurlijk, in 1992 werd GSVV 1 ook kampioen, maar wel op het nauwelijks serieus te nemen achtste amateurniveau. Min of meer per ongeluk waren de roodwitten op dit niveau verzeild geraakt. Pas aan het begin van 1991 sijpelde door dat er vanwege de vorming van een derde klasse binnen de FVB een versterkte degradatieregeling van kracht was. In de weinige wedstrijden die resteerden slaagde GSVV er niet in om de vijf onderste clubs voor te blijven en degradeerde, notabene met een positief doelsaldo. Nee, dan de titel van 1988, dat was wat! Een jaar lang vocht GSVV destijds met Eastermar om de bovenste plaats, om de titelrace uiteindelijk op de laatste speeldag in een rechtstreeks treffen met de concurrent te beslissen. Het winnende doelpunt van Douwe Broersma Kzn is op de voetbalvelden in Gerkesklooster nog regelmatig het onderwerp van gesprek, het toeschouwersaantal van vijfhonderd neemt met het jaar grotere vormen aan.
Dergelijke toeschouwersaantallen staan er niet langs de lijn als GSVV het op de eerste competitiezaterdag van het seizoen 1997/1998 aan de Korreweg in Groningen opneemt tegen VVK. Een handjevol geïnteresseerden ziet op het anno 2025 verdwenen sportpark De Hoogte – berucht vanwege de geringe parkeergelegenheid en de om de hoek staande, op foutparkeerders loerende agenten – de Friese grensbewoners met 0-5 winnen. De ruime overwinning blijkt de voorbode van een zorgeloze eerste seizoenshelft. Met Rinze Laanstra en Paul Meijerhof als voornaamste goalgetters dendert GSVV wekelijks met speels gemak over de oppositie heen, een 12-1 zege tegen PWC als absolute uitschieter. Pas als de winter aan het invallen is komt er zand in de motor. Op de elfde speeldag worden tegen Be Quick 1887 de eerste punten gemorst, puntverlies dat in de weken voorafgaand ervan al aanstaande leek met minimale zeges tegen Boerakker en VAKO.
VAKO is nagenoeg de enige tegenstander waar GSVV wat van te vrezen heeft. Uitgerekend op het veld van deze ploeg kan in de negentiende speelronde de eerste plek worden veiliggesteld. Alles wordt in het werk gesteld om van de kampioenswedstrijd in Vries een bijzondere te maken, tot een doordeweeks telefoontje van de KNVB uitwijst dat alle moeite voor niets is geweest. De voetbalbond heeft besloten om het vaak bij trammelant betrokken SV Maluku per direct uit de competitie te halen. Waar dit voor GSVV een reductie van drie punten betekent, worden de achtervolgers door dit besluit zes punten gekort. Zonder te spelen is GSVV hierdoor kampioen. Mooi natuurlijk, maar een ieder is het erover eens dat op deze manier kampioen worden een anticlimax van jewelste is. Al gauw wordt besloten om de partij tegen VAKO gewoon als kampioenswedstrijd te benaderen. De dubbeldekker die reeds is besteld zit binnen de kortste keren vol, bij de trainingen voorafgaand aan de wedstrijd spatten de vonken ervan af.
Hoewel de titel GSVV ook bij een monsternederlaag in Drenthe niet meer kan ontgaan, is er volop sprake van kampioensstress. Doelpunten vallen in het eerste halfuur als rijpe appelen van de boom. Als de stofwolken zijn opgetrokken leidt VAKO met 3-2. ‘Het zal toch niet’, dat is wat de vele meegereisde GSVV-ers denken op het fraaie sportpark De Fielliettaz Goethart in Vries. Een heel seizoen alles winnen om vervolgens in het duel dat tot kampioenswedstrijd is gebombardeerd tegen de eerste verliespartij aan te lopen. Zover zal het uiteindelijk niet komen. Vijf minuten na rust brengt Paul Meijerhof met zijn 24ste seizoenstreffer zijn ploeg langszij, tien minuten voor tijd zorgt Stephan Oostra ervoor dat GSVV met een 3-4 overwinning op zak de champagneflessen kan ontkurken. Het kampioenschap van de zesde klasse D zal niet de enige prijs zijn die GSVV in de wacht sleept. Met slechts één nederlaag en meer dan honderd gemaakte doelpunten wordt en passant ook de door het Friesch Dagblad beschikbaar gestelde Reinder Bosma-bokaal gewonnen, een trofee die wordt uitgereikt aan de beste kampioen van de Fries getinte amateurklassen. Het is een prachtig gezicht in de krant, GSVV, fier boven andere kampioenen zoals IJsselmeervogels en Broekster Boys.
Het is alweer 27 jaar geleden dat de successen van vlak voor de eeuwwisseling plaatsvonden, er is sindsdien veel veranderd in amateurvoetballand. Clubs als Maluku en PWC zijn allang ter ziele, de vaak als vriendenteams fungerende zaterdagtakken waar GSVV het in de jaargang 1997/1998 tegen opnam zijn door de leegloop van het zondagvoetbal veelal omgedoopt tot hoofdmacht. Bij GSVV daarentegen is alles bij het oude gebleven. De afgelopen decennia pendelde het vlaggenschip van de club hoofdzakelijk heen en weer tussen de laagste en de op-één-na laagste klasse. Enkel in 2013 mag er aan de oevers van het Prinses Margrietkanaal geroken worden aan een verblijf hogerop. Liefst 55 punten voetbalt het dan door Auke Bosma getrainde keurkorps bij elkaar in de vierde klasse B. In de meeste klassen een puntenaantal dat genoeg is voor de titel, helaas voor de GSVV-ers staat er net dat jaar geen maat op VIOD, dat met grote overmacht op plek 1 eindigt.
Tamelijk onverwacht lag plek 1 dit seizoen ook in het verschiet voor GSVV. Een nederlaag in de voorlaatste speelronde tegen TFS deed de titelrace beslissen in het voordeel van de club uit Drachtster Compagnie. De nacompetitie bracht evenmin succes, al scheelde het weinig. Gistermiddag ging de beslissende play-offwedstrijd tegen Wilper Boys na strafschoppen verloren, de druiven zijn nu even zuur. Dat het ondanks deze tegenvaller een kwestie van tijd is voor GSVV terugkeert in de vierde klasse lijkt vanzelfsprekend. De afgelopen drie decennia hebben meer dan eens uitgewezen dat er op sportpark ’t Kleaster nooit heel lang op het laagste niveau wordt gespeeld.
Op de foto, genomen op 18 april 1998 op het veld van VAKO in Vries, de kampioensploeg van GSVV. Staand, van links naar rechts: Douwe Broersma Azn, Douwe Detmar (voorzitter), Fokke Kooistra Jzn, Wilco Witteveen, Gerke de Jong, Harry Merkus (hoofdtrainer), Douwe Broersma Kzn, Theo Alink, Fokke Kooistra Wzn, Rinze Laanstra, Jelle Hoekstra. Zittend, van links naar rechts: Jan Brandsma, Tjipke Kooistra, Stefan Oostra, Paul Meijerhof, Gerke de Vries en Petr Loukiantchouk. Liggend: Sietse Postma.
Foto met speciale dank aan Sybo Glas.