Het wonder van Feanwâlden!

Dolle vreugde na afloop bij de Feanwâldster voetballers (foto: Meint de Vries)

Het thuispubliek in extase na de 2-0 van Stefan Jan Sijtsma (foto: Meint de Vries).

Een van de vele fel uitgevochten duels tijdens de wedstrijd SC Veenwouden-Zeerobben. Links Feanwâldster Klaas van der Veen (foto: Meint de Vries)

Hectiek voor het doel van de thuisploeg. Goalie Coenraad van der Mark is de situatie uiteindelijk de baas (foto: Meint de Vries)

Hoofdtrainer Germ de Jong, feliciteert Hendrik Jan Procee na de promotie (foto: Meint de Vries)

Aanstaande zaterdag en zondag wordt de laatste ronde van de nacompetitie afgewerkt. Zelden in een voetbalseizoen liggen vreugde en verdriet dichter bij elkaar. Verdriet voor ploegen die promotie mislopen of na een jaar lang geploeter in de degradatiezone kopje onder gaan. Vreugde voor de clubs die via het achterdeurtje de weg omhoog vinden of juist het vege lijf weten te redden. Het zijn dagen waarop geschiedenis wordt geschreven. Waarop heroïsche duels worden afgewerkt die nog decennialang met de regelmaat van de klok de revue passeren langs zijlijnen en in voetbalkantines. Bij SC Veenwouden kan men daar over meepraten. Het vlaggenschip van deze club speelde zo’n wedstrijd in 2015.

Het jaar 2014 is net begonnen als Germ de Jong door SC Veenwouden wordt gebeld met de vraag of het hoofdtrainerschap bij die club wat voor hem is. Daar wil De Jong best eens over praten. Hij kent Veenwouden oppervlakkig. Met selectiespeler Albert-Jan van Zwol heeft hij jaren eerder samen gespeeld bij ONS Sneek. Daar houden de connecties verder op. Toch blijkt er na het eerste gesprek met de vereniging een klik te zijn. De Jong ziet potentie in de spelersgroep. Bovendien wil hij na dienstverblijven bij Nijland en Balk wel eens in een andere hoek van Friesland kijken. Die hoek – de Wâldcontreien – ligt hem. ,,Het voetbal wordt daar nog net iets intenser beleefd als in de Zuidwesthoek. Hele families zijn daar bij de club betrokken. Het volk is er kritisch, maar niet onredelijk”, zegt De Jong anno 2023 vanuit zijn woning in Sneek.

Reden om kritisch te zijn is er in de eerste seizoenshelft met Germ de Jong aan het roer wel voor de Feanwâldster aanhang. Ondanks een knappe 2-1 zege op het ongeslagen Blauw Wit in december wordt overwinterd op een ietwat teleurstellende tiende plaats. De Jong stelt zich in de seizoensonderbreking kwetsbaar op ten opzichte van zijn manschappen: ,,Veenwouden had jarenlang 4-4-2 gespeeld. Ik heb dat aan het begin van het seizoen gewijzigd naar 4-3-3. Dat was en is mijn favoriete systeem, maar de ranglijst loog niet. Er moest wat gebeuren. In de winterstop heb ik de jongens gevraagd welk systeem zij het liefste wilden spelen. Eigenlijk tot mijn verbazing gaf de hele groep aan dat ze 4-3-3 wilden blijven spelen. Er moest nog maar een schepje bovenop, vertelde de spelersraad. Dat vond ik bewonderenswaardig. Over de inzet van de spelers had ik nooit geen klagen. Achteraf was dat een van de mooiste momenten dat jaar”, blikt De Jong terug.

Als de competitie in februari 2015 wordt hervat loopt het aanvankelijk nog steeds stroef. CVVO wordt met kunst- en vliegwerk op een gelijkspel gehouden. Een week later heeft Veenwouden bij hekkensluiter Kollum nergens recht op, maar wint het diep in blessuretijd door een als voorzet bedoeld schot van Rinse Procee. De gestolen zege geeft de manschappen van Germ de Jong net het juiste zetje in de rug, zo lijkt het. Er wordt steeds vaker gewonnen. Met rasse schreden voetballen de blauw-witten zich uit de degradatiezone. Naarmate de competitie zijn einde nadert gloort er zelfs een periodetitel. Die wordt uiteindelijk in de voorlaatste speelronde binnen geharkt op het veld van kampioen Blauw Wit’34.

SC Veenwouden eindigt als zesde met een doelsaldo van 46 doelpunten voor en 46 tegen. Geen imposante cijfers. Toch is het vol vertrouwen voor aanvang van de nacompetitie. ,,We zaten in een ‘flow’. In de tweede seizoenshelft gingen we met de week beter spelen”, zegt De Jong. ,,Er groeide iets onoverwinnelijks over de ploeg. Het was prachtig om te zien hoe hard die jongens voor elkaar wilden werken.” In de eerste ronde van de nacompetitie zet de opmars zich door. Met overwinningen van 4-1 en 0-2 wordt DESZ uit Zwartsluis vrij gemakkelijk opzij gezet. Dat betekent dat Veenwouden, dat drie maanden eerder nog diep in degradatiezorgen zat om promotie mag gaan spelen. Tegenstander in de finaleduels is Zeerobben.

Dat is even slikken in Feanwâlden. Zeerobben is in de competitie vier plekken boven Veenwouden geëindigd. De formatie van hoofdtrainer Inne Schotanus scoorde bijna 100 doelpunten en wordt alom geroemd als de beste club van de tweede klasse. ,,Eigenlijk was Zeerobben de enige club waartegen we in de competitie geen schijn van kans hadden. Toch achten we onszelf nu zeker niet kansloos. De druk lag bij hun. Zeerobben had ambities en wilde hogerop. De grootste uitdaging voor ons zat ‘m in de eerste wedstrijd. Die werd gespeeld op het kunstgras in Harlingen. Voor een vechtmachine als Veenwouden niet de ideale ondergrond. Toen we die wedstrijd overleefden kreeg het vertrouwen weer een boost. We speelden 1-1. Daar was weinig van te zeggen. Misschien had er zelfs meer ingezeten. Op de terugreis zag ik in de bus op de kopjes van de spelers duidelijk de vastberadenheid dat ze op eigen veld de klus gingen klaren. Thuis, op dat barslechte veld zou het een vechtwedstrijd gaan worden. En dan waren wij in het voordeel”, glundert De Jong.

De ambiance op 6 juni 2015 is schitterend. Een prachtig zomerzonnetje zorgt voor aangename temperaturen. Bijna 1500 toeschouwers omringen het door vrijwilligers met vlaggetjes en ballonnen versierde hoofdveld op sportpark De Kemphaan. De Harlinger aanhang is talrijk vertegenwoordigd, maar het overgrote deel van de aanwezigen is op de hand van SC Veenwouden, de sympathieke dorpsclub die het met eigen middelen doet. Zoals dat vaker in de voetballerij gaat gaan neutrale toeschouwers eerder juichen voor de underdog. En gejuicht kan er worden. De wedstrijd verloopt zoals Germ de Jong dat had verwacht. Hoewel Zeerobben tweemaal dicht bij de openingstreffer is, oogt de thuisploeg met routiniers Lammert-Jan Westerlaan en Albert-Jan van Zwol als animators fitter. Op kracht is het steeds een stap eerder bij de bal dan de bezoekers. Na 27 minuten veert het sportpark op. Uit een voorzet van Rinse Procee knikt Erik de Vries Veenwouden naar 1-0. Acht minuten nadat arbiter Jeen Boringa de tweede helft uiteen heeft gezet wordt die voorsprong verdubbeld. Stefan Jan Sijtsma schiet fraai raak in de verre hoek. De vreugde wordt getemperd als Dylan Drent namens de havenstedelingen de spanning terugbrengt, waarna in de 71ste minuut Rinse Procee voor het hoogtepunt van de wedstrijd zorgt. Met een prachtige lob passeert Procee Zeerobben-goalie Theo Nota. De aansluitingstreffer van Willem Faasse in de 88ste minuut komt te laat. Kort daarna volgt het laatste fluitsignaal.

Omringd door fotografen, met vlaggen zwaaiende jeugdleden, trotse ouders en uitzinnige supporters viert het succesvolle Feanwâldster gezelschap het zojuist behaalde succes. Voor het eerst in de clubhistorie gaat SC Veenwouden in de eerste klasse spelen. Dat avontuur maakt Germ de Jong niet mee. Een halfjaar eerder heeft hij besloten de club na het seizoen te verruilen voor CVVO. ,,Een bewuste keuze waar ik geen spijt van heb. Het had me een uitdaging geleken om met deze groep te kijken hoe ver we in de eerste klasse waren gekomen, maar toen we om tafel zaten om te praten over een eventuele contractverlenging was daar nog geen sprake van. Bovendien irriteerde ik me aan het trainingsveld. Dat was niet best. Het belemmerde mij om optimaal te trainen.” Met een fijn gevoel kijkt Germ de Jong terug op zijn verblijf in de Friese Wouden. ,,Dat was ook de verdienste van mijn leiders, Bertram Smit en Jan Sijtsma. Geweldige kerels. Hier in de woonkamer staat nog een foto waarin we met ons drieën het feest vieren vlak na de gewonnen wedstrijd tegen Zeerobben. Samen met het bestuur hadden Bertram en Jan rondom die finalewedstrijd een overnachting voor mij geregeld bij Hotel Café ’t Dûke Lûk. Ik heb me laten vertellen dat ik daar pas om een uur of 5 ’s nachts arriveerde.”, lacht De Jong.

Na drie kort op elkaar volgende degradaties speelt Veenwouden het komende seizoen in de vierde klasse. De promotie naar de eerste klasse lijkt daardoor iets van het verre verleden, maar is in werkelijkheid nog maar 8 jaar geleden. De afgelopen jaren is het contact tussen De Jong en Veenwouden verwaterd. ,,Ik ben er na 2015 nog een paar keer geweest. Heb altijd prima contact onderhouden met veel spelers. Met Wytze Veenstra heb ik later zelfs nog samengewerkt bij Sneek Wit Zwart. Inmiddels is er van het elftal van toen niet veel meer over. Het collectief, dat was de kracht van die ploeg. Clubs als Blauw Wit, Zeerobben en Leeuwarder Zwaluwen waren voetballend ongetwijfeld beter. Wat teamgeest betreft konden ze niet aan Veenwouden tippen. Iedereen stond bokje voor elkaar. Ook de reservespelers. Die schikten zich volledig naar het teambelang. Kortgeleden zag ik op youtube de samenvatting van de wedstrijd tegen Zeerobben terug. Dan heb ik het kippenvel weer op de armen staan. Wat hebben we toen met ons allen iets moois bereikt. Tot op heden is het nog steeds met afstand de mooiste wedstrijd die ik als trainer heb meegemaakt”, sluit de sympathieke inwoner van Sneek zijn verhaal over die voor Feanwâldsters onvergetelijke zomerdag in 2015 af.

Foto’s: met speciale dank aan Meint de Vries