Na 7 vette jaren volgen 7 magere, zo wordt vaak gezegd. In Burgum gaat het rond de eeuwwisseling net andersom. Nadat het eerste elftal van de plaatselijke vv in de jaren ’90 van de vorige eeuw jarenlang tevergeefs ploetert om de status van vierdeklasser te ontstijgen, volgen de kampioenschappen elkaar na het jaar 2000 in rap tempo op. In 5 jaar tijd stoomt vv Bergum van de vierde naar de eerste klasse door. Daar zal het – een eenjarig stapje terug in 2009 uitgezonderd – tot aan de fusie met plaatsgenoot BCV in 2019 een vertrouwd gezicht worden.
Als Bergum in 1991 uit de derde klasse degradeert, is de verwachting dat het verblijf in de vierde klasse niet al te lang zal duren. Talent loopt er genoeg rond op sportpark Het Koningsland. De vierde klasse is ook niet echt het niveau dat bij de club hoort die 15 jaar eerder nog zo’n prominente rol in de tweede klasse speelde, zo vinden velen op de club. Toch moet Bergum eerst flink aan de bak om niet nog verder af te dalen. De klasseringen tussen 1991 en 1994 zijn niet om over naar huis te schrijven. Onder hoofdtrainer Johan Groote kan er daarna eindelijk weer naar boven worden gekeken. Bergum wordt in de jaren die volgen in de kranten wekelijks betiteld als ‘best voetballende vierdeklasser’, maar als de prijzen worden verdeeld staan de Burgumers steevast met lege handen. Soms op de meest schlemielige wijze. In 1995 zorgt een niet al te gemotiveerd Zevenhuizen ervoor dat Bergum op doelsaldo de finalewedstrijd om promotie misloopt, een jaar later is een tegentreffer in Marum – gescoord in de zevende minuut van de blessuretijd – fataal.
In 1998 gaat het anders. Met oud-prof Cor Elzinga uit Houtigehage als eindverantwoordelijke wordt dan eindelijk wel de stap omhoog gemaakt, maar hogerop maakt Bergum de ambities niet waar. Op onvoorstelbare wijze kukelt Bergum direct weer terug naar de vierde klasse. De deceptie is enorm na de verloren beslissingswedstrijd tegen Gruno. Kwaliteit, talent en potentie genoeg, maar om in de derde klasse overeind te blijven heeft de ploeg ook een paar bikkelaars nodig, stelt Elzinga, en die zijn er niet. Ook een goalgetter is ook welkom, zegt keeper Frans Dijkman direct na de degradatie. Kansen te over, maar bij de afwerking schort het vaak.
Die goalgetter staat kort daarna op. Klaas de Boer keert in 1999 na een tweejarig verblijf bij de Cambuur-jeugd terug op het oude nest. De Boer, heden ten dage trainer van derdeklasser Rijperkerk, zal zich met honderden treffers ontpoppen tot een van de meest trefzekere voetballers van zijn generatie. Ook de productiviteit van Sietse van der Meer stijgt tot steeds grotere hoogten. Op meer fronten timmert Bergum aan de weg. Er blijft maar talentvolle jeugd doorstromen, van elders komt nog wel eens wat aanwaaien en als Ate Ritsma na een viertal jaren voor ‘De Readtsjes’ gespeeld te hebben weer het wit-zwart aantrekt is er voor tegenstanders geen houden meer aan.
In 2001 wordt Bergum met grote overmacht kampioen van de vierde klasse. Van de 22 gespeelde wedstrijden gaan er 21 gewonnen. Alleen van Asser Boys wordt verloren. Voor een fiasco zoals in 1999 is niemand na de titel bang. Sterker nog, velen verwachten Bergum een jaar later weer in de kop van het klassement. Die voorspelling komt uit. Na een zege in Peize kan ook in 2002 de kampioensvlag in top. Een prachtig afscheid voor trainer Cor Elzinga, die in het halve decennium dat hij werkzaam is in Burgum liefst 3 promoties viert. In de tweede klasse zet de Burgumer opmars zich gewoon door. Naar beneden hoeft Bergum niet meer te kijken. Zowel in 2003, 2004 als 2005 wordt er een periodetitel in de wacht gesleept. Met name in 2004 is Bergum heel dicht bij de eerste klasse. Het haalt de finale van de nacompetitie. Daarin gooit het tegenstander Heerenveen de promotie in de schoot.
De nacompetitie blijkt steeds net een brug te ver. Als het seizoen 2005/2006 aanbreekt heeft nieuwe trainer Jan Vlap dan ook maar één doel: kampioen worden. De basis daarvoor legt zijn ploeg al in de eerste seizoenshelft. Met 32 punten heeft Bergum in de winterstop reeds een gat van 7 punten geslagen met de achtervolgers. Die voorsprong slinkt in maart nog tot 4 punten als er in Wolvega wordt verloren, maar Bergum raakt niet van de kook en zet in april alle vijf wedstrijden in winst om. De laatste van dat vijftal, een 2-0 zege op Geel Wit, is genoeg om de eerste plaats veilig te stellen. Voor de derde maal in korte tijd kunnen de champagneflessen ontkurkt worden. Voor het eerst in de clubhistorie gaat Bergum op het op één-na-hoogste amateurniveau spelen.
Het is even schrikken als Bergum in de eerste klasse er direct met 1-6 van langs krijgt van SVBO, maar ondanks het sneue debuut zal de club uitgroeien tot een vaste waarde op dit respectabele niveau. Zoals op zoveel plaatsen in Friesland ontkomt ook vv Bergum uiteindelijk niet aan een fusie met de plaatsgenoot. Met het verstand wordt er door 99% van de aanwezige leden – wetende dat dit het einde van het prestatieve zondagteam betekent – voor een fusie gestemd, hoewel het hart wellicht tegen is. Dat hart huilt in 2020 als de sloopkogel het oude clubgebouw met de kantine op de verdieping in puin legt. De zondagmiddagen waarop voetballiefhebbers gezellig het weekend afsluiten met een drankje, vaker wel dan niet livemuziek, kijkend naar een eredivisiewedstrijd op een van de grote schermen behoort vanaf dan definitief tot de verleden tijd.
Op de foto het succesvolle gezelschap van 2006: achterste rij: Pieter Uildersma, Jacob Veltman (elftalleider), Bas van Nikkelen Kuijper, Ate Ritsma, Age Douma, Hidde Veltman, Henk Janson, Frans Dijkman, Gerrit Jan Braaksma, Manfred de Jong, Jochum van der Veen (assistent-trainer), Klaas de Boer en Pier Noordmans (elftalleider). Midden (links op de foto): Wander Kooistra, Jan Durk de Groot en Jeroen Dekker. Gehurkt: Bertus de Boer, Pieter Herder, Sjouke Anne van Dekken, Sietse van der Meer, Hung Vo Duc, Jan Vlap (hoofdtrainer), Tjitte Bosma (junior), Steven Wassenaar, Rick Zwart en pupil van de week.