De Kampioen: sv Olyphia (1986)
Het zondag, de 19de mei van het jaar 1985. Op sportpark De Schapendrift in Norg werken het Friese Olyphia en het Groningse Forward voor de tweede keer in vier dagen tijd een beslissingswedstrijd af met als inzet het kampioenschap van de zondagse derde klasse B. Dat tweede beslissingsduel is noodzakelijk geworden omdat editie 1, gespeeld op het veld van Roden, geen winnaar kende. Voor drieduizend toeschouwers eindigde het op Hemelvaartsdag in 2-2. Ternauwernood. Tot drie minuten voor afloop stond Olyphia op voorsprong. Drie dagen later lijken de Noordwoldigers orde op zaken te stellen. Met een 1-0 voorsprong op zak en nog één minuut te gaan tot de officiële speeltijd is verstreken zal het deze keer toch zeker wel raak zijn voor de al drie jaar op de tweede klasse jagende groenhemden uit de Stellingwerven?
Terwijl de seconden weg tikken en de bloemen langs de zijlijn klaar worden gezet om uitgedeeld te worden, krijgt het duel een wending waar de aanwezigen nog jarenlang over na zullen praten. In een tijdsbestek van 180 seconden scoren de Groninger studenten tweemaal. Verslagen zakken de Olyphia-spelers na het laatste fluitsignaal dat even later volgt in elkaar. Tranen krijgen de vrije loop. Nog steeds geen tweede klasse. Olyphia mag het nog proberen in de nacompetitie. Daarin kan de lamgeslagen trots van Noordwolde in een poule met Nicator, CEC en Muntendam geen potten meer breken. Velen bij Olyphia zetten de tweede klasse na de gebeurtenissen tegen Forward uit het hoofd. Had de club het ooit nog eens een treetje hogerop willen proberen, dan had dat reeds moeten wezen, zo is de opinie bij velen.
Jan Brassien, de opvolger van de vertrekkende hoofdtrainer Hille Boonstra denkt daar anders over. Hij weet dondersgoed dat zijn manschappen door de gemiste promotie een aardige tik te verwerken hebben gekregen, toch neemt Brassien met niets minder genoegen dan het tweedeklasserschap. Dat lijkt een nogal ambitieuze doelstelling. De selectie waar de nieuwe man aan het roer mee werken mag, wordt er niet breder op. Het dragende deel van het elftal begint bovendien op leeftijd te raken. Meerdere spelers hebben na lang aandringen aangegeven nog een jaartje door te gaan, maar daarna toch echt af te zwaaien. Hannie en Harry Veldhuizen, Joop Jansen, Arie Flobbe en Wim Hankel, allemaal zijn ze de dertig reeds gepasseerd. En daarmee zijn niet de minste namen genoemd. Arie Flobbe zorgt samen met spelers als Harrie Jongebloed, Wim Jansen en Tonny de Nekker vaak voor de doelpunten, Harry Veldhuizen is aanvoerder en met Wim Hankel is wellicht de grootste blikvanger van de ploeg genoemd. Deze rappe, behendige rechtsbuiten jaagt al jarenlang verdedigers over de kling. In 1984 informeert Cambuur bij het Noordwoldiger bestuur naar Hankel na een glansoptreden van de aanvaller tegen FVC. De eerstedivisionist haakt af als het te horen krijgt dat Hankel in voetbaltermen al in zijn nadagen zit.
Hoe mooi de plannen van trainer Brassien ook zijn, de seizoensstart van zijn troepen is in 1985 niet overweldigend. Na 5 wedstrijden is er slechts tweemaal gewonnen. Warempel begint het daarna toch te draaien. Zeker op eigen terrein wordt nauwelijks iets weggegeven. Voor bezoekers is er op de Spokedam niets meer te halen, de eerste plaats waarmee de winterstop aanbreekt is een logisch gevolg. Drie punten is de voorsprong dan op naaste belager VAKO. In een tijd waarin een zege nog twee punten oplevert, is dat een aardige kloof. Maar wanneer de competitie in maart weer volledig wordt hervat, ziet het ernaar uit dat kampioensstress zich dan al meester maakt van de Olyphianen. Een tegenvaller is de verliespartij op de Hoogte in Groningen bij VVK, verontrustend is de kansloze 3-0 nederlaag tegen VAKO en als er ook niet gewonnen wordt van Nieuweschoot is Olyphia koploper-af.
Het komt allemaal aan op de voorlaatste speelronde. Dan komt de nieuwe lijstaanvoerder VAKO naar Zuid-Oost-Friesland. Als grote favoriet, dat mag gezegd worden na 13 opeenvolgende duels zonder nederlaag. Hoewel de Vriezenaren de dertienhonderd toeschouwers slechts ten dele laten zien dat die favorietenrol terecht is, lijkt dat wel genoeg wanneer Jan Engberts een kwartier voor tijd de 1-2 scoort. Wederom een tweede plaats voor Olyphia? Nee! Waar de laatste minuten een jaar eerder tegen Forward tot tweemaal toe fataal bleken, keren de kansen zich deze keer ten goede in de slotfase. Jan Veenhouwer scoort in de 83ste en de 88ste minuut, Olyphia wint met 3-2 en zet een week later in Groningen bij het reeds gedegradeerde Oosterparkers de kroon op het werk.
Na 26 jaar is Olyphia terug in de tweede klasse! Enorm is de ontlading daar aan het Van Starkenborghkanaal in Groningen. Want feest vieren dat kunnen ze bij Olyphia! In de tachtiger jaren reist er uit het rotandorp steevast een volle supportersbus het plaatselijke vlaggenschip achterna. Waar Olyphia ook speelt, de nazit is altijd een gezellige. Hoe blij de grote aanhang ook is met het succes van 1986, tegelijkertijd is het besef daar dat het een treetje hogerop een heel zwaar karwei gaat worden. Olyphia wordt ingedeeld in de sterk geachte, Drents getinte tweede klasse B. Tot volle tevredenheid van de vereniging, aangezien plaatsing in deze klasse meer derby’s oplevert dan een stekje in de Fries-Groningse tweede klasse. In de eerste speelronde staat er direct zo’n kraker op het programma. Rijen dik staat het volk langs de lijn als Olyphia het in Steenwijk opneemt tegen de in sneltreinvaart wegzakkende plaatselijke vv. De voorpret is zoals zo vaak in dit soort duels leuker dan het hoofdmenu. De duizend aanwezigen zien tussen de buien door een vervelende schoppartij die eindigt in een 1-0 zege voor de thuisploeg.
Geen van beide teams zal een rol van betekenis spelen in klasse 2B, zo wordt in de kranten daags later voorspeld. Deze verwachting komt uit, al harkt Olyphia op vertrouwde grond toch weer aardig wat punten binnen. Buiten Noordwolde is het kommer en kwel. HODO is met 5-1 te sterk, de derby bij Steenwijkerwold eindigt in een 4-1 verlies, CEC is met een 6-2 score nog mild voor de Noordwoldigers en helemaal bont wordt het gemaakt in Valthermond. In het Zuidoost-Drentse lintdorp wordt met liefst 11-0 verloren, een ongekende score in de tachtiger jaren. De fanatieke Jan Brassien kan het nauwelijks verkroppen en bezigt in de catacomben woorden die hem tegenwoordig vermoedelijk direct op een ontslag waren komen te staan. Van de 22 competitiewedstrijden wint Olyphia er uiteindelijk 5. Dat is net genoeg om directe degradatie te voorkomen. In een barrage LVV Friesland – de nummer 10 van de tweede klasse A – mag Olyphia zich proberen te handhaven. Dat lukt niet.
Een degradatie is nooit leuk, maar in Noordwolde liggen weinigen wakker om de degradatie van 1987. Ook als er in 1990 nóg een treetje lager moet worden gespeeld, zien velen dat vanwege de uitgedunde selectie die er dan nog is aankomen. Pijnlijk wordt het aan het einde van het nieuwe decennium als Olyphia zelfs in de zesde klasse terecht komt. Dan geen derby’s meer tegen FC Wolvega, Steenwijk of Steenwijkerwold. In plaats daarvan wordt er geduelleerd met beduidend bescheidener streekgenoten zoals Boijl, Vledderveen en Oosterstreek. De ommekeer komt na de eeuwwisseling. Met in de selectie weer bekende achternamen zoals Hankel en Veldhuizen viert Olyphia dan in een mum van tijd een drietal kampioenschappen. In 2010 keert Olyphia – heden ten dage nog steeds een trotse zondagclub – na 23 jaar terug in de tweede klasse.
Op de foto de kampioenen van 1986. Staand, van links naar rechts: Theo Boers (bestuur), Arie Flobbe, Wim Hankel, René van Dijk, Bert Veldmeijer, Henk de Weert, Sander Wemer (grensrechter), Jan Vledder, Harry Jongebloed, Aalderd Westerveen (verzorger), Jan Brassien (hoofdtrainer) en Johan Boers (bestuur). Gehurkt, midden, van links naar rechts: Evert Tromp, Jacob Wieger Harmsma, Joop Jansen, Hannie Veldhuizen, Harry Veldhuizen en Jan Veenhouwer. Gehurkt, voor, van links naar rechts: Wiebe Trompetter (bestuur), Henny Boers (bestuur), Freddy Veldhuizen, Wim Jansen, Auke Ent, Johnny van Nieuwenhoven (pupil van de week), Anton Augustijn en Lammert van de Walle (bestuur)