Nog een paar weken en dan komt er na honderd jaren een einde aan het bestaan van voetbalvereniging Black Boys. Gebrek aan een eigen kantine, spelerstekorten en daaruit voortvloeiende financiële krapte deden de leden van de Sneker volksclub in 2021 besluiten om de vereniging op te heffen, maar niet voordat het eeuwfeest in 2024 gevierd zou worden. Met medewerking van Sneek Wit Zwart is het in het weekend van 24 mei aanstaande zover. Wat daarna resteert zijn de herinneringen. Die zijn er gelukkig genoeg! Met gemak kan er een boek mee gevuld worden en daar zijn de provinciaal bekende (oud-) sportverslaggevers Bert Kalteren en Peter van der Meeren dan ook druk mee doende geweest. Als start van het jubileumweekend zal het 224 pagina’s tellende, in kleur uitgebrachte resultaat gepresenteerd worden.
Een foto die in dit boek zeer waarschijnlijk een plek zal krijgen is deze: die van de kampioensploeg van het seizoen 1982/1983. De eerste selectie waar Black Boys het dat seizoen mee moet doen, geldt wellicht als de beste die de vereniging de afgelopen halve eeuw had. Vlak nadat “de Zwartjes” in 1981 naar de FVB afdalen, komen Jan Hofstra en Harry Koenen de gelederen versterken. Beide heren hebben net jarenlang op het hoogste amateurniveau gespeeld, dus dat is nogal eens een kwaliteitsimpuls! Hofstra heeft geen verleden bij Black Boys, Harry Koenen heeft dat zeker. Uitgelachen wordt hij in 1969 als hij de club van de Noorderhoek verruilt voor Sneek. Daar aan de Lemmerweg heeft hij als 18-jarig snotneusje toch niets te zoeken, zo wordt hem verteld. Een jaar later kan Harry Koenen een lange neus trekken als hij met zijn teammakkers het landskampioenschap bij de amateurs viert.
Van rancune is in 1981 allang geen sprake meer. Harry Koenen – die in 1979 nog meespeelt met het Nederlands amateurelftal tegen de DDR – heeft maar één doel en dat is om het in het slop geraakte Black Boys weer mee te laten tellen in voetballand. Dat lukt al snel: de Snekers blijken voor de FVB veel te sterk. Probleemloos wordt in 1982 het kampioenschap behaald. Pas in de dertiende speelronde wordt de eerste verliespartij geleden. Jantje Hofstra wordt topschutter, maar ook Johnny Picauly en Ferry Loolofs – het tandem met Indische roots – ontpoppen zich tot spelers die gemakkelijk een doelpuntje mee kunnen pikken. Tel daarbij op dat keeper Henk de Jong met zijn verdedigers in liefst 14 van de 22 duels de nul houdt en het heeft geen verdere uitleg nodig dat Black Boys hogerop meteen weer tot titelkandidaat gebombardeerd wordt.
Dat ook omdat er opnieuw versterking aan komt waaien: in navolging van Harry Koenen keert ook Tjitse Klijnstra terug op het oude nest. Ook Klijnstra verruilde Black Boys op jonge leeftijd voor Sneek. In de hoofdklasse dreef de rappe vleugelaanvaller hierna jarenlang verdedigers tot wanhoop, maar de dertig gepasseerd hoeft Klijnstra onder trainer Arent Bekhof niet meer altijd op een basisplaats te rekenen aan de Lemmerweg. Loet Boot, die als eindverantwoordelijke bij Black Boys bezig is aan de beginjaren van zijn trainerscarrière die meer dan 40 jaar zal beslaan, kan hem die basisplaats vier klassen lager natuurlijk wel garanderen. De keuze voor zijn ouwe cluppie is dus eenvoudig gemaakt.
Het is begrijpelijk dat iedereen die Black Boys een warm hart toedraagt reikhalzend uitkijkt naar de start van de nieuwe voetbaljaargang, te meer omdat bij de ouverture de clash met stadgenoot WZS op het programma staat. Voor bijna duizend toeschouwers wordt Black Boys in de stadsderby direct met beide beentjes op aarde gezet. Daags voordat Loet Boot naar Zaragoza vertrekt om bij maatje Leo Beenhakker stage te gaan lopen, gaan zijn manschappen op het Zuidersportpark met 3-1 ten onder. Een tegenvaller, maar Harry Koenen en consorten zijn allerminst uit het veld geslagen. Vanaf speelronde 2 worden de overwinningen aaneen geregen en het zijn soms flinke veegpartijen die plaatsvinden: Oldeholtpade en De Blesse worden met respectievelijk een 5-0 en een 4-0 nederlaag op zak terug naar de Stellingwerven gestuurd, Irnsum krijgt er in eigen huis met 1-6 van langs en ook op de Zebra’s van WZS wordt na de winterstop met grove cijfers revanche genomen.
Hoewel de oud-Sneek-coryfeeën voor velen de blikvangers zijn, is het een andere speler die in scorend opzicht van zich doet spreken. André Dijkstra is niet een voetballer met een gepolijste techniek, maar uit alle hoeken en standen weet hij ballen in de touwen te jagen. Als Dijkstra op 10 april 1983 weer eens matchwinner is in de thuiswedstrijd tegen Akkrum is het niet meer de vraag of, maar wanneer de champagneflessen bij de zwart gehemden ontkurkt gaan worden. Maar nu de druk van de ketel is, blijkt de weg naar de titel nog een zeer hobbelige. Black Boys slaagt er in de laatste vier wedstrijden niet meer in om te winnen. Het is een geluk dat concurrent Wolvega bij Renado tegen een zeperd aanloopt, daardoor volstaat voor Black Boys het doelpuntloze gelijke spel dat in de slotronde bij laagvlieger GAVC over de streep wordt getrokken. Voor het tweede jaar op rij kan de kampioensvlag in top.
Het zal het laatste kampioensfeest zijn voor Black Boys 1. Na de successen die gevierd worden in de eerste helft van de jaren ’80, raakt de club het decennium daarna in sneltreinvaart in verval. Nog voor de eeuwwisseling wordt er al gesproken over fusies en opheffing. Tjitse Klijnstra, Harry Koenen en Jan Hofstra zijn dan alweer van het toneel verdwenen. Wie er dan nog wel bij zijn dat zijn de op de foto zichtbare gebroeders Wiepie, Kees en Jappie de Vries. Uiteraard, zullen velen in Sneek en omstreken denken. Als er namen genoemd moet worden die onlosmakelijk verbonden zijn met Black Boys, dan komt de familie De Vries prominent voorbij. Sietse de Vries – de vader van Wiepie, Kees en Jappie – boekt al in de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw successen met het eerste elftal en zal zich later op velerlei vlakken binnen de vereniging verdienstelijk maken. Tot aan zijn dood op 91-jarige leeftijd zal “Opa” De Vries nauw betrokken blijven bij Black Boys. Van nagenoeg de hele voetbalcarrière van kleinzoons Erwin, Nicky en Sander is hij zo getuige.
Dankzij families als deze, die het zwarte bloed zo dik door de aderen hebben lopen, de bijzondere hoogtepunten maar ook treurige dieptepunten zijn er genoeg ingrediënten aanwezig om een mooi boek over deze unieke vereniging te maken. Op voorhand is het door Bert Kalteren en Peter van der Meeren samengestelde jubileumboek dan ook een must-have voor de Friese amateurvoetballiefhebber. Wees er wel snel bij, de oplage is gelimiteerd. Kijk voor meer informatie op www.vvblackboys.nl.
Voor de volledigheid nog even de namen die deel uitmaakten van de kampioensploeg op de foto: staand, van links naar rechts: Gerrit Kuik (elftalleider), Kees de Vries, Rimmy van der Zee, Theo ‘Boelie’ van der Ploeg, Harry Koenen, Ferry Loolofs, Henk van der Zee, Sjoerd Kampen, Johan Kuijpers, André Dijkstra, Loet Boot (hoofdtrainer) en Peter Schuil (verzorger).
Gehurkt, van links naar rechts: Jappie de Vries, Wijbe de Jong (grensrechter), Sjoerd Tolsma, Jan Hofstra, Henk de Jong, Andries Bosma, Tjitse Klijnstra en Wiepie de Vries.