Nog een jaartje en Sjouke Walinga (1956) heeft er exact vijftig jaren opzitten als vrijwilliger van ONT. Bijna een halve eeuw vrijwilligerswerk, met ziel en zaligheid. Aan stoppen denkt Walinga nog geenszins. Nooit reist hij met tegenzin van zijn woning aan de Folgeren naar sportpark Douwekamp in Opeinde. Die voetballerij en alles wat er omheen hangt, dat is genieten en dat Walinga volop geniet is logisch; dat het in het leven van de een op de andere dag anders kan zijn, weet de inwoner van Drachten inmiddels uit eigen ervaring.
Het is 28 oktober 2023 als Sjouke Walinga thuis een wedstrijdverslag zit te typen van de eerder op die dag gespeelde wedstrijd tussen Wykels Hallum en ONT. Een stekende pijn op de borst tijdens het typen wordt niet als alarmerend beschouwd, ook niet als de pijn zich uitstraalt naar zijn arm. “Giet wol wer oer”, zo vermoedt Walinga. Als dat een dag later niet het geval is maakt echtgenote Karin de beslissing om per direct de hulpdiensten in te schakelen. Dat blijkt een zeer verstandige keuze: Walinga wordt per direct overgebracht naar het MCL, waar een hartinfarct wordt geconstateerd en hij wordt gedotterd.
Sjouke Walinga mag voorlopig niet naar huis, achteraf een groot geluk; nadat hij wordt overgebracht naar Nij Smellinghe treedt er een harttamponnade – vochtophoping rond het hartzakje – op. In negentig procent van de gevallen heeft dit een fatale afloop. Na een open hartoperatie in het MCL behoort Walinga tot de tien procent die het wel kan navertellen. Hij heeft geluk gehad, zo realiseert hij zich maar al te goed: ,,Ik haw in ingeltsje op it skouder hân. As ik net yn it sikehûs lein hie doe’t ik dy harttamponnade krige, wie it nei alle gedachten oars rûn. Ik bin yntusken wer hielendal de âlde, ha der gjin bliuwend letsel oan oer hâlden. It libben dat ik no lied, is wer itselde as foar de operaasje.”
In dat leven speelt ONT, de voetbalclub uit de dorpen Opeinde, Nijega en de Tike dus een prominente rol. Waar te beginnen als het over Sjouke Walinga zijn lange loopbaan gaat bij ONT? Gewoon maar bij het begin, in 1972. Na een aantal jaren in zijn woonplaats bij vv Drachten te hebben gespeeld, vraagt Walinga dan overschrijving aan naar ONT. Bij Drachten – in de zeventiger jaren van de vorige eeuw een toonaangevende club in het noordelijke amateurvoetbal – wordt vooral het eerste elftal belangrijk gevonden. Bij ONT, de club waar enkele ooms actief zijn en heit Hearke in een lager seniorenelftal keept zal dat anders zijn, zo is de verwachting.
Sjouke Walinga windt er geen doekjes om als het over zijn eigen voetbalkwaliteiten gaat: ,,Ik wie gjin grut fuotballer. Twa kear haw ik foar ONT 1 spile: in bekerpotsje tsjin Haulerwykse Boys en in kompetysjewedstriid tsjin Sleat. Ik fuotballe foaral yn de legere senioareteams. Op beskieden nivo dus, mar seker net mei minder wille”, zegt Walinga met een veelzeggende glimlach. Waar de voetbalcarrière van Walinga zich vooral buiten de schijnwerpers afspeelt, zal hij als vrijwilliger snel uitgroeien tot een onmisbare kracht. In 1976 wordt hij leider van ONT 5, een functie die hij in later jaren voor tal van andere teams uit zal voeren. In 1978 komt er nog een taak bij als hij zich op 22-jarige leeftijd bij het hoofdbestuur voegt.
Het is haast onvoorstelbaar, maar anno 2025 maakt Sjouke Walinga met twee onderbrekingen – eentje van een jaar en eentje van zeven jaar – nog steeds deel uit van het hoofdbestuur, als secretaris, na eerder gefungeerd te hebben als algemeen lid en wedstrijdsecretaris. Zijn functie als secretaris wil Walinga best opgeven, maar het valt niet mee een opvolger te vinden. Mede en misschien wel vooral omdat er nogal wat misverstanden over die functie bestaan, vermoedt Walinga: ,,Jeen Visser, ús foarsitter hat dêr ek mei te krijen. Los fan ús bestjoersfunksje dogge wy dingen foar de klup dy’t net direkt wat mei dy funksje te krijen hawwe. Minsken tinke dêrtroch dat je it smoardrok hawwe as je sekretaris binne. Yn de praktyk falt dat genôch ta.”
Wat zijn die werkzaamheden buiten het bestuur om zoal? De wedstrijdverslagen en de programmaboekjes van het eerste elftal bijvoorbeeld en dat al voor het vierentwintigste seizoen op rij. Tevens verzorgt Walinga elke thuiswedstrijd de persinfo, een taak die stamt uit de tijd dat ONT in de eerste klasse speelde, zo vertelt Walinga: ,,Us earste wedstriid yn dy earste klasse wie tsjin Go Ahead Kampen. Der wie aardich wat parse op dy wedstriid ôfkaam. Fan alle kanten krige Sjûk Bosma, lieder fan ONT 1 de fraach oft der ek in opstellingsformulier foarhannen wie. Dat wie der net, dus hat Sjûk alle nammen en rêchnûmers opskreaun. Nei ôfrin kaam er by my en sei dat dit foar ien kear wie en dat ik der tenei mar mei rêde moast. Fan dat stuit ôf fersoargje ik elke thúswedstriid de persinfo.”
Naast de aan ONT 1 gelieerde werkzaamheden is Walinga al twintig jaar webmaster en beheerder van diverse Social Media-kanalen van de club. Elke dag probeert hij geïnteresseerden van het wel en wee van ONT op de hoogte te brengen. Dan zijn er ook nog de taken die inmiddels zijn vervallen, maar die wel vele jaren de nodige uren hebben gekost. Het ter ziele gegane clubblad bijvoorbeeld, waarvan hij 31 jaar in de redactie zat. ,,Dêrneist haw ik fan 1994 oant 2019 yn de kommisje sitten fan it ONT-toernoai, in toernoai foar sawol hearen – as frouljusteams”, vult Walinga aan ,,Dielnimmende ploegen koene hjir op it sportpark oernachtsje. Houliken binne derút fuortkommen. Men kin wol begripe dat soks yn finansjeel opsicht geweldige dagen wiene foar ONT. Corona hat derfoar soarge dat wy dermei ophâlden binne. Yntusken hat in groepke froulju hjir op de klup it stokje oernaam. Dy dogge it geweldich, alle lof dêrfoar!”
Op 68-jarige leeftijd doet Sjouke Walinga zijn dingen bij ONT nog met net zoveel plezier als toen hij twintig was. ,,Oant twa jier lyn fuotballe ik ek noch hieltyd by in ploech dy’t wy de NOT neame, de Nieuwe Oude Toppers”, vertelt Walinga enthousiast. ,,Gjin wedstriden mear fansels, dêr bin ik al mei ophâlden nei’t ik yn 2001 myn foarste krúsban skuorde. De NOT traint op woansdeitejûn. Dat trainen lit ik yntusken foar wat it is, by de neisit bin ik der wol by. Mei in hapke en in drankje derby is dat altyd hiel gesellich. Sûnt in jier as tsien geane wy ek mei in diel fan it selskip op reis. De earste kear ha wy nei Londen west, underwilens sykje wy waarmere oarden op, lykas Portugal en Spanje. Nije wike geane we nei Las Palmas. Dêr sjogge we allegear bot nei út.”
Bijna vijftig jaren vrijwilliger, het grootste deel daarvan minstens twintig uren in de week. Waar haalt Sjouke Walinga de tijd vandaan. Lachend: ,,No haw ik tiid genôch, mar ik freegje my yndied wolris ôf hoe’t ik it allegearre dwaan koe doe’t ik noch oan it wurk wie. Yn 2017 waard ik nei fjirtich jier by Achmea wurke te hawwen boppetallich ferklearre. Twa dagen haw ik my dêr lilk oer makke. Dat hold op doe’t ik de regeling seach dy’t ik fan myn wurkjouwer krige.” Vervelen doet Walinga sindsdien geen moment. Drie of vier keer in de week staat hij op de padel- of tennisbaan, op de E-bike fietst hij heel wat af en dan is er uiteraard nog het vele vrijwilligerswerk. Dat er van het thuisfront alle steun was om zich verdienstelijk te maken voor ONT is begrijpelijk; echtgenote Karin werd recentelijk benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau omdat ze zich al achtenveertig jaar verdienstelijk maakt voor hockeyclub de Graspiepers. Bij deze club zijn ook Muriel (1987) en Robin (1991), de beide kinderen van het echtpaar actief. Geen voetbal dus, wellicht verandert dat met de kleinkinderen Lauren en Milan.
Wie Sjouke Walinga, in 2010 benoemd tot lid van verdienste (,,Moai dy wurdearring, mar elke frijwilliger docht syn of har bêst”) over ONT hoort vertellen zal vooral mooie herinneringen te horen krijgen. Het is opvallend dat als hem gevraagd wordt naar de minder mooie herinneringen, er een verhaal volgt dat niet direct iets met ONT te maken heeft: ,,Fan 1986 oant 2006 organisearre ik mei in groep entûsjastelingen de Smellingerlân Cup yn’e seal. Dat wie in grut sukses. Sporthal de Splitting en letter it Sportcentrum yn Drachten sieten faak grôtfol. Ferspraat oer trije jûnen kamen der elk jier 2200 taskôgers op it toernoai ôf. Ien fan de toernoairegels wie dat de dielnimmers allinnich spilers út de earste seleksje selektearje mochten en gjin sealfuotballers út de legere teams. Dat gie jierren goed, oant Drachtster Boys har yn 2005 net mear oan dy betingst hâlde woe. In jier letter folge ek Drachten. Wy binne doe as hiele kommisje ophâlden. In sneu ein fan tweintich geweldige jierren.”
Verder waren er toch vooral hoogtepunten. In sportief opzicht natuurlijk de periode tussen 1996 en 2001, toen ONT met spelers als Robert Minnesma, Wietze Klaver en “good old” Fedde Keegstra op het op-één-na hoogste amateurniveau uitkwam. ONT was als klein duimpje tussen de reuzen, herinnert Walinga zich. ,,Sa wiene we ris by HHC Hardenberg. Dêr wurken se doe al mei in spilersbudzjet fan hûnderttûzen gûne.” De vierde klasse waar tegenwoordig in wordt gevoetbald steekt schril af bij het niveau van toen, zegt Walinga peinzend. Terug naar de derde klasse, dat is de grootste wens die hij heeft: ,,ONT hat as klup in geweldige opmars makke. Om de iuwwiksel hinne hiene we 300 leden, no is dat it dûbele. Wy hawwe twa keunstgersfjilden, in moai klupgebou en fierder de saakjes aardich op oarder. Inkeld it nivo fan it earste bliuwt hjirby efter. Spitigernôch waarden wy ferline jier slachtoffer fan de fersterke degradaasjegeling.”
Onder leiding van clubman Jeroen van Wijk is ONT 1 inmiddels goed bezig om de afdaling naar de vierde klasse tot een korte te maken. Het seizoen is nog lang niet voorbij, maar wie weet kan Sjouke Walinga over enkele maanden weer een nieuw hoogtepunt toevoegen aan de oneindig lange lijst met hoogtepunten die hij sinds 1972 meemaakte.