Opgesloten door de Tesselschadestraat, de HTS, het belastingkantoor en de huizen aan de Fonteinstraat behoort Het Fonteinland in Leeuwarden jarenlang tot de uniekste sportparken van onze provincie. De beschutte arena op loopafstand van de binnenstad wordt zowel door de voetballers van gastheer MKV’29 als die van bezoekende ploegen omarmd. Geen voetballiefhebber die op een verhuizing zit te wachten, toch moet de katholieke loot aan de Leeuwarder voetbalboom in 1986 de geliefde locatie verlaten. Door de vele instanties, de school en de bedrijven in de omgeving is de parkeerdruk ter plekke enorm. Met de Aegon als aanjager wordt er druk uitgeoefend op de gemeente om de velden in te laten bestemmen als parkeergelegenheid. Voor concerns als deze buigt de overheid als een knipmes, dus moet MKV na 36 jaar – verspreid over 3 periodes – definitief elders onderdak zoeken.
Als MKV in 1929 voor de eerste keer aan de Fonteinstraat neerstrijkt, is de club net een paar weken opgericht. De grasmatten waar op gevoetbald wordt, vormen de bijvelden van de Wilhelminabaan. Dit in 1905 aangelegde terrein is in Leeuwarden decennialang het toneel van een grote verscheidenheid aan evenementen. Van vliegdemonstraties tot tentoonstellingen en van winhondenraces tot langebaandraverij, van alles vindt plaats aan de Wilhelminabaan. Achter de drafbaan, wat het hoofdterrein is, ligt een grote lap grond waarop meerdere buitensporten worden uitgeoefend, hoofzakelijk voetbal. Naast LAC Frisia, dat bijna 20 jaar vaste bespeler is, hebben tal van andere voetbalclubs korte tijd hun domicilie op de Wilhelminabaan. Voor MKV duurt het eerste verblijf hier ook maar kort. Dat de velden nog wel eens worden ingepland voor andere, niet voetbal-gerelateerde activiteiten irriteert de roomse balschoppers. Als de leden van MKV in 1932 voor de tweede keer in een jaar hun speelmat vertrapt zien worden door een rondtrekkend circus, is dat aanleiding om te verkassen naar het Nijlânsdijkje. Hier zijn geen circussen, maar ook op die afgelegen locatie loopt MKV direct tegen beperkingen aan. De wind heeft aan het Nijlânsdijkje vrij spel, nog vervelender is dat er regelmatig materialen verdwijnen. Meer dan eens komt het voor dat doelpalen worden gestolen. Op het ver buiten de stad gelegen terrein is nauwelijks toezicht.
Dat MKV’29 in 1948 terugkeert aan de Fonteinstraat wordt toegejuicht, al zijn de voorzieningen voor de voetballers ook daar verre van ideaal. De overheid staat alleen niet te trappelen om te investeren. Elke gulden die aan het veld besteed wordt is overbodig, zo vindt men op het gemeentehuis. Er zijn namelijk vergaande plannen om ter plekke een school te bouwen. Als dat project na jarenlang gesteggel in 1963 definitief van tafel gaat, wordt aan de wensen van de voetballers alsnog gehoor gegeven. De verbouwingen aan de Fonteinstraat nemen een jaar in beslag. Er komt een lichtinstallatie, de velden worden drastisch verbeterd en er worden twee kleedkamers gebouwd. Nadat de MKV-ers een jaar naar het Bisschopsrak zijn uitgeweken, vindt in 1968 de feestelijke heropening van Het Fonteinland plaats. Eindelijk heeft Met-Kracht-Vooruit een accommodatie waar het jaren mee vooruit kan.
In de zeventiger jaren groeit MKV als kool. Liefst zes seniorenteams voetballen in het rood en wit en getuige de twee A en B-juniorenteams die staan ingeschreven hoeft er over de toekomst geen zorgen te zijn. Zeker bij stappers is de club hot. MKV staat erom bekend dat de derde helft een zeer gezellige is. Aan de nazit – die begint in het in 1978 gebouwde clubhuis De Fontein en dikwijls eindigt in het stadscentrum – lijkt maar geen einde te komen. Hoewel dit MKV een prima naam oplevert, zorgt het niet direct voor grootse sportieve successen. Het eerste elftal moddert jarenlang maar wat aan in de vierde klasse. Als de kranten schrijven over MKV’29 dan is dat dikwijls vanwege de grootse prestaties van het dameselftal, dat zelfs landelijk aardig aan de weg timmert. Nagenoeg iedere denkbare prijs wordt door de MKV-vrouwen in de wacht gesleept.
Het is begrijpelijk dat wanneer het door Chris Pals getrainde vlaggenschip van de mannen in 1985 – na een kwart eeuw onafgebroken in de vierde klasse te hebben gespeeld – eindelijk promoveert, de vreugde geen grenzen kent. Juist daarom komt het als een donderslag bij heldere hemel dat nog geen jaar later het MKV-bestuur een brief krijgt van de gemeente waarin duidelijk wordt gemaakt dat het Fonteinland wordt opgeëist voor andere doeleinden. Geruggesteund door de bewoners van de Fonteinstraat hebben de protesten van de voetballers geen enkel resultaat. Het ambtenarenapparaat zegt met de rug tegen de muur te staan. Feitelijk heeft MKV twee opties: intrekken bij Leeuwarder Zwaluwen en LVV Friesland op sportpark Nijlân, of verhuizen naar een nieuwe accommodatie in het plan Vierhuis. In een verhitte ledenvergadering op 15 mei 1986 komt de eerste optie als meest wenselijke uit de bus. Al op 14 december 1986 – nauwelijks een halfjaar later – rolt op het Fonteinland voor het laatst de bal. Het doelpunt van Henri Olde Olthof dat MKV 2 de zege brengt tegen Nieuweschoot is die dag het enige feit dat voor een glimlach zorgt. Als voorzitter Herman Schrage even later de clubvlag een laatste maal neerhaalt, wordt menig traantje weggepinkt.
Op Nijlân vond MKV’29 een nieuw thuis. Inmiddels speelt het 95 jaar oude bolwerk hier alweer langer dan er op het Fonteinland werd gevoetbald. Een fusie met buurman LVV Friesland – waar meer dan eens sprake van was – lijkt voorlopig van de baan. Met 15 jeugdteams zal MKV het eeuwfeest op eigen benen gaan halen. Volgend seizoen is er een grote verandering op komst: in navolging van een karrenvracht aan andere verenigingen gaat ook MKV’29 op zaterdag spelen. Voor oudere leden zal dat vast een pijnlijk besluit zijn, al weet deze categorie heel goed dat het voetballen op zaterdag zal wennen. Want dat aan alles een einde komt, hebben zij reeds in 1986 ervaren.
Foto’s: Beeldbank Leeuwarden
Deze foto toont nog maar eens het bijzondere decor aan waar op Het Fonteinland op wordt gevoetbald.
Met aan alle kanten beschutting, is het MKV-veld jarenlang een van de knussere in onze provincie.
De Wilhelminabaan in de zestiger jaren. Vooraan gelegen de drafbaan, achteraan de bijvelden waarop veel wordt gevoetbald. De drafbaan zal niet lang nadat deze foto is genomen verdwijnen, de voetbalvelden blijven met her en der wat aanpassingen nog tot 1986 in gebruik.
Clubhuis De Fontein is vanaf de bouw in 1978 jarenlang het geliefde onderkomen van de leden van MKV, alsmede die van de biljarters van De Klos. Al na 9 jaar kan het bouwwerk weer tegen de vlakte als de voetbalclub Het Fonteinland moet verlaten.
In het seizoen 1979/1980 slepen de MKV-dames bijna alle prijzen in de wacht die er te winnen zijn. Op de foto de succesvolle ploeg, gefotografeerd voor het belastingkantoor. Staand, van links naar rechts: Peter Huitema (trainer), S. Wielinga, A. van der Meulen (elftalleider), Emmy van der Henne, Betty Houkes, Baukje van der Veen, Mathilde Meijer, L. van der Berg en Thea Swart. Gehurkt, van links naar rechts: T. van der Meer, H. Ruiter, Geesje Timmer, E. Veenstra, R. Boymans, Adri Tromp – van der Meulen en H. Geertsma.
Bertus Wierda, vermoedelijk de speler die namens MKV’29 1 het vaakst trefzeker was op Het Fonteinland.
Ze laten er letterlijk en figuurlijk geen gras over groeien. Nauwelijks twee jaar nadat op het Fonteinland voor het laatst een bal heeft gerold, herinnert niets er meer aan dat er op deze locatie ooit is gevoetbald.