Met fabriekspijpen, silo’s en bedrijfshallen als decor was De Greuns een van de meest herkenbare voetbalterreinen van onze provincie. In 2011 verdween de tussen de jachthaven en industrie ingeklemde accommodatie van de voetbalkaart. Niets aan de Jachthavenstraat dat er heden ten dage nog aan herinnert dat er op deze locatie meer dan een halve eeuw volop werd gevoetbald en dat is jammer; Rood Geel, Blauw Wit’34 en Nicator, stuk voor stuk haalden ze op De Greuns de hoogste amateurklassen.
Groot feest is het op 30 augustus 1958 in de stad als het nieuwe sportpark wordt geopend. Onder zomerse temperaturen zetten honderden Leeuwarders – met de fanfare van de PTT-harmonie voorop – koers richting De Greuns. Daar aangekomen kunnen de vele geïnteresseerden genieten van een demonstratie van de gymnastiekvereniging, alvorens om kwart over vier het hoofdmenu begint: de voetbalwedstrijd Blauw Wit’34-Nicator, een duel tussen de eerste twee bespelers van het park. De vele toeschouwers houden de adem in als vlak voor de aftrap een vliegtuigje luttele meters over het nieuwe veld vliegt. Dat uit dit vliegtuigje de wedstrijdbal gedropt zal worden is bij iedereen bekend, dat hij zó laag vliegt bezorgt zelfs wethouder Tiekstra angstige momenten.
Als het Friese volkslied is gespeeld en enthousiast is meegezongen door alle aanwezigen – heel normaal in de vijftiger jaren – zet de wedstrijd uiteen. Een doelpuntrijk schouwspel volgt, waarbij de zaterdagsen van Blauw Wit als winnaar uit de bus komen. Na afloop geen enkele wanklank. Alom is er lof voor de prachtige accommodatie, waar ook Rood Geel snel gebruik van zal gaan maken. Deze club heeft het behoorlijk naar de zin op het knusse en geliefde veld aan Hofstra-state, maar zelfs de meest fervente Rood-Gelers geven toe dat het aldaar behelpen is. Aan de Lekkumerweg is maar één veld en de toestand van het drekkige toegangspad er naar toe is abominabel. De situatie is bijna beschamend, zeker omdat Rood Geel met spelers als Henk Giesing, Meinke Spoelstra en de voortreffelijke doelman Bertus Leunge hard op weg is om het amateurvoetbalwalhalla te bereiken.
Daar speelt Blauw Wit’34 – zij het op zaterdag – dan al jarenlang. In het debuutjaar op De Greuns worden de Blauw-Witters zelfs noordelijk zaterdagkampioen. Nicator blijft wat dat betreft wat achter bij de andere twee voetbalclubs die op De Greuns huizen, al wordt er door de volksclub groots feest gevierd als in 1974 de eerste klasse wordt behaald. Vlak voor die heuglijke gebeurtenis heeft Nicator van veld geruild met Rood Geel. Rood Geel wil graag een clubhuis realiseren, die ruimte is er ten noorden van de straat niet. Nicator, spelend aan de zuidelijke kant, wil best switchen. Het heeft namelijk van de gemeente al de toezegging gekregen dat het op korte termijn verkassen gaat naar het nieuw in aanbouw zijnde terrein aan het Kalverdijkje-zuid. In 1978 is die verhuizing een feit.
Rood Geel weet dan al dat ook zij elders onderdak krijgen. Uitbreidingsplannen van de nabijgelegen CCF-fabriek hangen de bespelers al langer als een molensteen om de nek. In 1981 wordt het hoofdveld opgeofferd voor de zoveelste fabriekshal. Met uitdijende jeugdafdelingen krijgen de clubs steeds vaker te maken met krapte. Als Rood Geel in 1984 verhuist naar Kalverdijkje-noord, heeft Blauw Wit’34 het alleenrecht op De Greuns. Negen jaar lang althans, in 1993 verwerft de pas opgerichte multiculturele club Flamingo het recht verwerft om de bijvelden te gebruiken. Het belet Blauw Wit niet om in datzelfde jaar naast clubhuis De Clipper een prachtige sporthal te bouwen. Van die sporthal heeft de vereniging maar 13 jaar plezier. In 2006 – tien jaar nadat Flamingo zich op een steenworp van Nicator heeft gevestigd – pakt de laatste voetbalclub van De Greuns de koffers en vertrekt naar Wiarda.
Nadat Blauw Wit’34 in 2006 De Greuns verlaat, wordt het terrein nog tot 2011 door jeugdelftallen van Cambuur/Leeuwarden gebruikt. Waar jarenlang topamateurvoetbal werd gespeeld, zowel op zaterdag als zondag, parkeren nu alweer 12 jaar medewerkers en bezoekers van Friesland Campina hun auto.
Op 10 mei 1964 is het een drukte van jewelste op sportpark De Greuns. Rood Geel krijgt bezoek van het Winschoter WVV en die club kan kampioen worden. Liefst 1500 meegereisde fans uit het Groningse zien hun helden met 0-3 winnen. Op de foto is Rood Geel-keeper Leunge WVV-spits Jan Mulder te snel af. Later zal de toekomstig Ajacied en Oranje-international wel tweemaal de roos treffen en hiermee zijn seizoenstotaal opvijzelen tot 38 doelpunten.
Een fragment van de op 23 oktober 1993 gespeelde wedstrijd Blauw Wit’34-Go Ahead Kampen. Een halfjaar nadat deze foto is genomen kan Blauw Wit op de eigen Greuns kampioen worden van de tweede klasse als het zelf wint en concurrent ONS Sneek verliest. Blauw Wit doet wat het moet doen en verslaat Heerenveense Boys met 3-0. Als de zegevierende Leeuwarders na afloop van het veld lopen horen ze dat ONS Sneek met nog een kwartier spelen met 5-1 voor staat tegen Oeverzwaluwen. De meeste Blauw-Witters besluiten dan te gaan douchen, er vanuit gaande dat de titel een week later behaald moet worden. De spelers die nog even een sigaretje roken, horen van een aanwezige verslaggever van Omrop Fryslân dat de Koudumers in Sneek aan een geweldige inhaalrace zijn begonnen. Steeds meer mensen beginnen zich op De Greuns nieuwsgierig rondom de radiowagen van de Omrop te verzamelen. Een gejuich barst los in Leeuwarden als Oeverzwaluwen het onmogelijke flikt en in 12 minuten tijd een 5-1 achterstand ombuigt in een 5-6 overwinning. Na 7 jaar is Blauw Wit’34 terug op het hoogste niveau.
Sportpark De Greuns in 1959, een jaar na de opening. Aan de linkerkant van de straat speelt op dat moment Blauw Wit’34, dat in 1960 gezelschap krijgt van Rood Geel. Rechts speelt Nicator, samen met hockeyclub Hurry Up, atletiekvereniging Vitesse en de korfballers van ODS.
Met de CCF als decor poseert eersteklasser Nicator halverwege de jaren ’70 van de vorige eeuw voor de fotocamera. Staand, van links naar rechts: Henk Hoekstra, Kobus Bakker, Johan Boonstra, Berend Moed, Jan Muizer, Corrie Bakker, Rinus Veeman, Rinus Strooisma en Siep van der Leest. Gehurkt, van links naar rechts: Feike van der Burg, Joop Meijerhof, Sake Hoff, Rommert Dijkstra, Pety van der Bij, Dicky de Boer, Cees Greuter, Koos Strooisma en Koos Berger.
Rood Geel zit op De Greuns al jarenlang verlegen om een clubhuis. Plannen om een kantine te bouwen lopen spaak omdat er geen ruimte beschikbaar is. Nicator biedt de helpende hand en ruilt in 1973 van veld met Rood Geel. Op 20 oktober van dat jaar gaat voor Rood Geel dan eindelijk een lang gekoesterde wens in vervulling als clubhuis De Kraal het levenslicht ziet. Op de foto de opening met onder andere jeugdlid Theo van der Berg.
Tientallen meters naast de voor het sportpark kenmerkende silo’s juicht de Blauw Wit-jeugd hun favorieten in 1980 naar de eerste klasse.
Bij de openingswedstrijd tussen Blauw Wit’34 en Nicator op 30 augustus 1958 is het de bedoeling dat de wedstrijdbal vanuit een eenmotorig vliegtuigje op het nieuwe terrein wordt gedropt. Zo gebeurt het ook, al vliegt het voertuig duidelijk lager dan verwacht. Slechts 13 jaar na het einde de Tweede Wereldoorlog roept dit niet bij iedereen fijne associaties op.
Foto uit 1994: clubhuis De Clipper met de aangrenzende sporthal, jarenlang de zeer gekoesterde accommodatie van Blauw Wit’34.