Zou het een wereldrecord zijn? Waarschijnlijk wel! Vanaf 1962 komt het eerste elftal van vv Trynwâlden liefst 42 jaar onafgebroken in de vierde klasse uit. Jaar in jaar uit zijn de rood-zwart gestreepten te sterk om te degraderen en niet goed genoeg om te promoveren. Tot vier jaar na de eeuwwisseling, dan kan de kampioensvlag eindelijk in top. Een knaller van een feest? Zeker, al is de platte kar in geen velden of wegen te bekennen, blijven bloemen voor de voetbalhelden achterwege en is tot overmaat van ramp het bier al om 7 uur op. Is men bij Trynwâlden het kampioenschap vieren verleerd? Mogelijk, toch komt de gebrekkige voorbereiding vooral omdat er aan het begin van die gedenkwaardige zondag de 2de mei in het jaar 2004 nauwelijks iemand is die serieus aan een titel denkt op sportpark Keatsjemuoilân.
Jan van der Bij (1959) begint in 2002 bij Trynwâlden aan zijn eerste klus als hoofdtrainer. Enkele maanden eerder heeft de Harkemaster succesvol gesolliciteerd. Van der Bij herinnert zich heden ten dage nog exact de laatste vraag die hij tijdens het sollicitatiegesprek krijgt voorgelegd: ,,Voorzitter Dirk Bantema vroeg of ik een Feyenoord- of een Ajax-supporter was. Ik maakte meteen mijn voorkeur voor Feyenoord duidelijk. Niet veel later kreeg ik bericht dat de keuze op mij was gevallen”, lacht Van der Bij 22 jaar na dato.
Gezien het jarenlange geploeter van het zondagse Trynwâldster vlaggenschip in de vierde klasse zal het geen verbazing wekken dat Jan van der Bij na zijn aanstelling niet met een torenhoog verwachtingspatroon wordt opgezadeld. ,,De jeugd inpassen, dat was de boodschap die ik meekreeg”, zegt Van der Bij. ,,Op de club was men van mening dat er bij de oudste junioren meerdere spelers rondliepen die de stap naar de selectie konden maken. Om aan het inpassingsproces te beginnen was elftalleider Nutte de Vries voor mij van onschatbare waarde. Een fijne kerel om mee samen te werken en bovendien een echte clubman. Nutte stond op zaterdag vaak bij de jeugdteams langs de lijn, zodoende wist hij precies welke spelers rijp waren om eens bij de senioren mee te trainen.”
Ondanks de wat kleurloze zesde plaats waarop Trynwâlden in 2003 eindigt, wordt de verjongingskuur een seizoen later onverminderd doorgezet. Tieners als Laurens van Foeken, Sander Seinstra en René Kalsbeek maken algauw vast deel uit van de eerste selectie. Zeker laatstgenoemde laat zien dat hij nauwelijks moeite heeft om aan te haken. Met een gemiddelde van een doelpunt per wedstrijd heeft Kalsbeek een groot aandeel in de uitstekende eerste seizoenshelft die Trynwâlden in de jaargang 2003/2004 afwerkt. De openingswedstrijd bij LVV Friesland gaat nog verloren, daarna blijven de manschappen uit Oentsjerk en omstreken liefst veertienmaal op rij ongeslagen.
Bij het ingaan van de winterstop leidt Trynwâlden het klassement, samen met Nieuweschoot. Dat zal aldoor zo blijven. Reikhalzend wordt er daarom uitgekeken naar de onderlinge confrontatie die op de 20ste speeldag plaatsvindt. Velen verwachten dat het verschil dan wordt gemaakt, ten faveure van Trynwâlden, dat weliswaar een punt achterstand heeft op de lijstaanvoerder, maar alom wordt gezien als de beste ploeg van klasse 4A. De mannen in het rood en zwart laten dit in de topper ook zien. Nieuweschoot komt er nauwelijks aan te pas en mag de handen dichtknijpen dat de thuisploeg de ene na de andere kans om zeep helpt. In minuut 80 treedt de oude voetbalwet in werking: wie de kansen zelf niet maakt, krijgt het doelpunt om de oren. Stil valt het sportpark als de bezoekers uit Heerenveen-zuidwest dankzij Peter Kranenburg op 0-1 komen. Dit zou een mokerslag kunnen zijn, maar de Wâldploeg gaat niet bij de pakken neerzitten en komt nog geen minuut later langszij wanneer jongeling Sander Seinstra de bal in de touwen jaagt. Gerechtigheid lijkt er te komen als Laurens van Foeken twee minuten voor afloop gevloerd wordt in het strafschopgebied en scheidsrechter Stel naar de stip wijst. In een dramatische ontknoping ziet René Kalsbeek zijn elfmetertrap gestopt worden door invaller doelman Jappie Elzinga.
‘Trynwâlden doet zichzelf tekort’, kopt de Leeuwarder Courant daags later. In een interview met verslaggever Frederik Bierling toont Nieuweschoot-trainer Guido Pen zich de koning te rijk. Met een punt voorsprong op de runner-up en nog slechts twee wedstrijden voor de boeg, waaronder een ontmoeting met het reeds gedegradeerde DTD, moet het raar lopen wil Nieuweschoot niet met de hoogste eer gaan strijken. Voor aanvang van de laatste speelronde is alles bij Nieuweschoot dan ook in gereedheid gebracht voor het naderende feest. De biervoorraad is op peil gebracht, livemuziek is geregeld, met twee bussen vol met supporters wordt er koers gezet richting Cornjum, waar DTD als galadiner opgediend moet worden.
Hoe anders is het enkele kilometers verderop bij Trynwâlden, dat het voor lijfsbehoud knokkende Dronrijp op visite heeft. Van kampioenskoorts daar geen sprake. De kans op de titel wordt door Jan van der Bij geschat op hooguit vijf procent. Toch krijgt ook Van der Bij in het pré Live Uitslagen-tijdperk al vroeg in de wedstrijd mee dat Nieuweschoot op een 1-0 achterstand is gekomen: ,,Langs de zijlijn was het een constant geroezemoes. Het wemelde van de geruchten. In de kantine zaten mensen die een directe verbinding hadden met DTD, maar wij zaten bij het veld. Ik heb me er verder niet aan gestoord. Zaak was vooral om zelf te winnen.” Dat gaat een stuk stroever dan gehoopt. Zoals vaker na de winterstop slaagt de jonge ploeg van Van der Bij er lastig in om de touwen te vinden. Als de ploegen de kleedkamers opzoeken, is het nog 0-0. Met vrij grote zekerheid weten omstanders dan te melden dat DTD inmiddels op 2-0 is gekomen. Wat er zich elders afspeelt is in de tweede helft plotseling niet zo belangrijk meer als Trynwâlden er ook na de helftwisseling maar niet in slaagt om te scoren. Tot de 80ste minuut aanbreekt. Uitgerekend René Kalsbeek – de pechvogel van twee weken eerder – is het die de ban breekt.
Als een klein kwartier later het laatste fluitsignaal is de reactie van Jan van der Bij ingetogen: ,,Op het veld vielen de jongens elkaar al in de armen. Zelf was ik er nog steeds niet zeker van dat de berichten uit Cornjum klopten. Pas toen ik Geert van Tuinen aan de telefoon had realiseerde ik me dat we het hadden geflikt. De Omrop was naar Jelsum afgereisd om van het feest van Nieuweschoot verslag te doen. Geert had dus met eigen ogen gezien dat Nieuweschoot daar met 3-0 verloor. DTD was al een paar weken gedegradeerd en speelde nergens meer voor, onvoorstelbaar. Natuurlijk was er na afloop een uitgelaten sfeer in de kantine, maar je merkte dat de club nergens op was voorbereid. Een paar weken later hebben we het feest nog eens overgedaan.”
Na de titel voorspelt Jan van der Bij in de krant dat Trynwâlden in de derde klasse prima mee kan doen. Daarin zal de oefenmeester dubbel en dwars gelijk krijgen. Als Van der Bij in 2006 afscheid neemt, doet hij dat met nog een promotie. In een tijdsbestek van drie jaar stoot “eeuwige” vierdeklasser Trynwâlden door naar de tweede klasse. Treurig genoeg maakt voorzitter Dirk Bantema dit niet meer mee. De bij de Trynwâldster zondagclub zeer geliefde Praeses – tevens erelid bij Sparta’59 in Deinum – overlijdt nauwelijks een halfjaar na het unieke succes van 2004 zeer plotseling, slechts 56 jaar oud.
Over de ontwikkelingen op de Trynwâldster voetbalvelden na 2006 kan met gemak een boekwerkje gevuld worden. In 2009 fuseert vv Trynwâlden met de zaterdagse zustervereniging Trynwâldster Boys, waarmee het dan in de vorm van TTBC (Trynwâlden-Trynwâldster Boys-Combinatie) al bijna twintig jaar een succesvolle samenwerking op jeugdgebied heeft. Als VC Trynwâlden wordt er vanaf dan – zowel op zaterdag als zondag – onder één vlag gevoetbald, maar als in 2018 een stemronde wordt gehouden om uit financiële overwegingen een speeldag af te stoten laaien de aloude sentimenten meer dan ooit tevoren op. En masse komen leden van het oude vv Trynwâlden opdraven. Volledig tegen de verwachting en de trend in voetballand in wordt de zaterdagafdeling weggestemd. In 2022 wordt de omgekeerde weg bewandeld nadat er opnieuw een ledenvergadering uit wordt uitgeroepen. Inmiddels rolt de bal in de Trynwâlden al twee jaar niet meer op zondag. Op standaardniveau althans, in de recreatieve sferen verschijnt er op de zondagochtend nog altijd een seniorenelftal in de groene wei.
Ook al is het alweer jaren geleden, Jan van der Bij denkt nog regelmatig terug aan de periode tussen 2002 en 2006: ,,Bij alle clubs waar ik werkte heb ik mooie dingen meegemaakt, maar Trynwâlden was uniek. Binnen alle geledingen was het prima werken. Vanuit het bestuur ervaarde ik vanaf het begin alle steun. Voorzitter Dirk Bantema was een zeer plezierig mens. Nutte en ik kregen alle gelegenheid om onze gang te gaan. Met de rest van de technische staf, grensrechter Marten Jan Sloothaak, keeperstrainer Ricardo Bosculo en verzorgster Uilkje Sikma, die later werd vervangen door Froukje Olijve hadden we het heel gezellig. Bovenal was de spelersgroep bereid om te leren. Weinig korte lontjes. Trammelant is er in die 4 jaar dat ik bij Trynwâlden was eigenlijk niet geweest. Het was een prachtige tijd.”
Foto’s: archief Jan van der Bij + eigen archief
De kampioen zonder bloemen, staand, van links naar rechts: Jan van der Bij, Jolt Andela, Mario Kleefstra, Meine Nijenhuis, Patrick Reinds, Age van Tuinen, Durk Pieter Noordenbos, Lex de Torbal, Jaap van Tuinen, Laurens van Foeken, Tjerk Wijbenga, Eeuwe de Vries en Johan Smit. Gehurkt, van links naar rechts: René Kalsbeek, Folkert van Foeken, Sander Seinstra, Jacob Seinstra, Gerrit Noordenbos en Marten Jan Sloothaak. Liggend: Uilkje Sikma.
Het is wat onwennig, maar als na afloop van de door Trynwâlden gewonnen wedstrijd tegen Dronrijp doorsijpelt dat concurrent Nieuweschoot het af heeft laten weten bij DTD, kan het feest toch echt gevierd worden.
De topper tegen Nieuweschoot op 18 april 2004 eindigt voor Trynwâlden in mineur. Bij een 1-1 stand krijgen de Trynwâldsters met een toegekende strafschop twee minuten voor tijd een uitgelezen kans om de wedstrijd te winnen. René Kalsbeek slaagt er alleen niet in de elfmetertrap te verzilveren. Links de door Nieuweschoot-goalie Jappie Elzinga gestopte penalty, rechts ontfermt elftalleider Nutte de Vries zich na afloop over René Kalsbeek. In wat een prachtige ontknoping zal zijn, is het uitgerekend René Kalsbeek die twee weken later het doelpunt maakt dat Trynwâlden de titel oplevert.
Hoofdtrainer Jan van der Bij (rechts), in overleg met Patrick Reinds (links), die met twintig treffers in het seizoen 2002/2003 klassetopscorer wordt en jarenlang deel uit zal maken van de Trynwâldster zondagploeg.
Voor hoofdtrainer Jan van der Bij was elftalleider Nutte de Vries van onschatbare waarde. Bijna twintig jaar lang zal Nutte de Vries – trouw dienaar van het rood en zwart van Trynwâlden – als elftalleider actief zijn. Bij zijn afscheid in 2018 wordt hier groots bij stil gestaan.
Voorzitter Dirk Bantema, gefotografeerd op de kampioensreceptie van vv Trynwâlden, was volgens hoofdtrainer Jan van der Bij een uiterst plezierig persoon om mee samen te werken. Treurig genoeg komt de aimabele voorzitter van de Trynwâldster zondagclub nauwelijks een halfjaar na het succes van 2004 plotseling te overlijden, slechts 56 jaar oud.
Als er op sportpark Keatsjemuoilân nog volop bier is…