Datum: 27 mei 2007
Locatie: Sportpark Nesserdyk, Grou
Wedstrijd: Leeuwarden-FC Wolvega
Uitslag: 3-1
Toeschouwers: 1200
Dit jaar is het alweer tien jaar geleden dat SC Leovardia het levenslicht zag. De fusieclub, ontstaan uit Rood Geel en Leeuwarden heeft de wind aardig in de zeilen. Het zondagvoetbal werd weliswaar vaarwel gezegd. Op zaterdag behaalde het vlaggenschip louter successen. Zelfs twee afgebroken coronajaren konden de opmars niet stoppen. Slechts vertragen. Ook qua ledenaantal is er geen reden tot klagen. En het allerbelangrijkste: het samensmeltingsproces van twee clubculturen verliep alleraardigst. Uiteraard zal er eens worden gemijmerd over vroegere tijden. Over de breedte zag het gros van de leden de noodzaak van een fusie in. Dat geldt ook voor Edwin Rinsma, kind van vv Leeuwarden.
Nog elke dag als hij langs het oude sportpark van vv Leeuwarden rijdt doet het hem zeer. De aanblik van dat sportpark, inmiddels alweer bijna tien jaar zonder bespeler. ,,Liever heb ik dat ze het volbouwen. Dan kun je het afsluiten. Nu kijk je er toch steeds weer tegenaan. Op die velden heb ik zoveel gevoetbald, bij die club heb ik zulke mooie dingen meegemaakt. In de jeugd, maar zeker ook in het eerste elftal”, vertelt de 44-jarige Leeuwarder. Twee hoogtepunten steken er wat Rinsma betreft bovenuit bij ‘De Klomp’: het kampioenschap van 2001 onder trainer Guido Pen. Op gelijke hoogte de promotie van 2007, toen op sensationele wijze de eerste klasse werd behaald. Kiezen uit die twee kan Rinsma niet, maar het staat als een paal boven water dat aan de promotie van 2007 een veel mooier verhaal vastkleeft.
Aan promoveren denkt lange tijd niemand bij de rood-witten in de jaargang 2006/2007. Sterker nog, in november 2006 zijn de matige prestaties zelfs helemaal niet zo belangrijk als trouwe supporter Tinus Krol, de vader van keeper Erik, komt te overlijden. In het rouwproces groeit de groep dichter naar elkaar toe, al is dat in de resultaten aanvankelijk nauwelijks te merken. Tot in maart blijft Leeuwarden kwakkelen. De laatste wedstrijd van de tweede periode gaat met 5-1 verloren bij LSC. Edwin Rinsma weet nog goed wat er dat jaar speelde: ,,Onze ploeg was jong en daardoor wisselvallig. Ik was bijna 30, mijn broer Andries was 32 en Pieter Hoen was de 35 gepasseerd. Wij waren de routiniers. Verder hadden we allemaal spelers die begin 20 waren. Twee maanden voor het einde van de competitie waren we vooral bezig om ons zo snel mogelijk veilig te spelen.”
Het punt dat Leeuwarden in de eerste wedstrijd van de derde periode behaalt is daarom meer dan welkom. Bij koploper Wolvega wordt met 2-2 geremiseerd. Wat in de resterende zes wedstrijden van de competitie gebeurt had niemand voorspeld en valt ook niet te verklaren, zoals dat zo vaak gaat in de voetballerij. Met een ontketende Ivo Brink als goalgetter krijgt Leeuwarden de geest. Frisia, GOMOS, Helpman, Zwaagwesteinde, Velocitas en Forward, allemaal krijgen ze er met ruime cijfers van langs. Leeuwarden handhaaft zich niet alleen, het pakt de derde periode en mag gaan spelen om promotie.
Een leuk toetje, maar niemand in de selectie van Patrick Zwart die serieus rekening houdt met de eerste klasse. Om de nacompetitie succesvol af te sluiten moeten er liefst vijf wedstrijden gespeeld worden. En niet tegen misselijke tegenstanders. In de eerste twee duels wordt de degens gekruist met Germanicus, Coevorder grootmacht van weleer. Met kunst en vliegwerk overleven de hoofdstedelingen de barrage. In de halve finale rolt daarna een pikant duel uit de koker. Voor een plek in de finale mag Leeuwarden het op gaan nemen tegen stadgenoot FVC. Edwin Rinsma herinnert zich de duels nog goed: ,,Natuurlijk leefde dat in de stad. Zelf heb ik in de jeugd nog twee jaar bij FVC gespeeld. De eerste wedstrijd werd gespeeld op Hemelvaartsdag. Meer dan duizend man daar langs de kant op die oude Hemrik. We wonnen met 0-1. Voor de return stookte Bert Hollander de zaak aardig op. Dat heeft bij ons zeker kwaad bloed gezet.” Op eigen veld lukt het Leeuwarden de zaak achterin dicht te houden. Omdat het zelf ook niet scoort eindigt het in 0-0. Genoeg voor een finaleplaats.
Edwin Rinsma mag zich met zijn teammakkers opmaken voor de finale tegen gedoodverfde favoriet Wolvega. De wedstrijd van het seizoen voor beide elftallen. Het scheelt weinig of Rinsma moet de partij aan zich voorbij laten gaan. De vrijdag voor de wedstrijd is Rinsma voor zijn werk op route in de omgeving van de Stellingwerven. Het loopt naar vier uur. De werkdag zit er op. Rinsma gaat op huis aan. Als hij de 351 tussen Wolvega en Oosterwolde op wil draaien maakt hij een klein foutje, in het verkeer vaak een garantie voor grote gevolgen. ,,Ik stond te wachten om de weg op te rijden. De versnelling stond in de 1, dacht ik. Niet dus. In de derde versnelling rolde de bus langzaam de weg op. Net op dat moment kwam een auto aanrijden met een kilometertje of 80. Hij boorde zich vol in de bestuurderskant. Het was een geluk dat ik niet in een personenauto zat maar in een bus, dus iets hoger. Het had heel anders af kunnen lopen”, blikt Rinsma terug. De materiële schade is enorm. Wonderwel raakt niemand gewond, al heeft Edwin Rinsma wel nek- en rugklachten. Niet spelen is voor hem geen moment een optie. Rinsma is een winnaar. Al op jonge leeftijd slaat hij zelden een training over. Voetbal houdt voor hem niet op met tweemaal trainen en een wedstrijdje spelen. De hele week is hij met de bal in de weer. ,,Voetbal leerde ik op straat tegen jongens die soms 5 of 6 jaar ouder waren. Daar kweek je mentaliteit. Geen scheidsrechter, dus je bent vooral op jezelf aangewezen”, legt Rinsma uit.
Edwin Rinsma moet en zal erbij zijn. De vrijdagtraining slaat hij over. Drie dagen op rij worden alle spieren los gemasseerd. Met succes. Rinsma start tegen Wolvega in de basis. Bijna is er die zondag een andere factor die roet in het eten gooit. Al in de nachtelijke uren begint het te regenen. Niet een onschuldig buitje. Het regent uren aaneen en niet zo zuinig ook. Het doorgaan van de wedstrijd is serieus in het geding. Gastheer GAVC doet er alles aan om een afgelasting te voorkomen. ,,Toen we daar het sportpark op liepen reden de trekkers nog over het veld. In de doelgebieden waren ze zand aan het storten. Vlak voor de wedstrijd hebben ze de lijnen nog een keer moeten kalken. Die waren helemaal verregend”, vertelt Rinsma.
Gevoetbald wordt er. Als de elftallen van FC Wolvega en Leeuwarden onder aanvoering van scheidsrechter Sjoukje de Jong uit Vegelinsoord het inmiddels verdwenen veld op Sportpark Nesserdyk betreden herinneren achter het doel geschoven zandbulten aan de werkzaamheden die eerder op de dag hebben plaatsgevonden. Voor de wedstrijd is er maar één favoriet en dat is Wolvega. Al drie jaar lang rammelen de paarshemden aan de poorten van de eerste klasse. Die promotie moet er nu maar eens van komen, zo vinden ze in het Stellingwerfse. ,,Je voelde het aan alles. Van Wolvega waren er ook veel meer supporters. De druk lag bij hun. Niet bij ons. Al hadden we door de gang van zaken wel zoiets van, over ons lijk dat we hier gaan verliezen. Voor aanvang zagen we de bloemen liggen die voor de winnaar waren bestemd. Die waren paars-wit, de clubkleuren van Wolvega”, memoreert Rinsma zich.
Als Wolvega-spits Gabe Teun Top na tien minuten een vrije trap in het dak van het doel ramt en de score opent lijkt niets een Wolvegaaster feest in de weg te staan. Het grootste deel van de eerste helft is de formatie van Johan Groote, notabene oud-trainer van Leeuwarden, oppermachtig. Pas als de rust in aantocht is bijten de Leeuwarders in aanvallend opzicht van zich af. In de stand lijkt geen verandering te komen, tot de 45ste minuut aanbreekt. Op een metertje of 25 van het vijandelijke doel speelt Edwin Rinsma zich goed vrij. Het schot dat hij produceert wordt licht getoucheerd. Wolvega-keeper Melis van der Meer is kansloos.
Een psychologisch gunstig moment om te scoren, zoals dat heet. De 1-1 komt bij Wolvega aan als een mokerslag blijkt na de pauze. Plotseling is het enkel het keihard werkende Leeuwarden dat de klok slaat. Na een uur spelen wordt het 2-1. Wederom is Edwin Rinsma de scherprechter. Wolvega probeert van alles maar is lamgeslagen. De 3-1 is dichter bij dan de gelijkmaker. In de 85ste minuut is de partij beslist. Dit keer fungeert Rinsma als aangever. Handig snelt hij langs zijn tegenspeler en legt de bal voor Marcel van Dijk op een presenteerblaadje. Nauwelijks 48 uur nadat Edwin Rinsma op de N351 tussen twee autowrakken bivakkeert, is hij in Grou de man die met twee doelpunten en een assist een enorme bijdrage levert aan de sensationele promotie van Leeuwarden 1. Met paars-witte bloemen in de handen stort de man van de wedstrijd zich in het feestgedruis.
Met veel genoegen kijkt Rinsma terug op wat zich in 2007 afspeelde in Grou. Het absolute hoogtepunt uit zijn carrière is het niet voor hem: ,,De mooiste tijd beleefde ik in de zaal bij LVV Friesland. Daar wonnen we alles wat er te winnen viel. Op het Openbaar Fries Kampioenschap versloegen we zelfs eredivisionist Avanti. Trainen deden we niet. We wisten precies wat onze sterke punten waren. Nog belangrijker, we wisten exact wat we niet konden. En elke zaterdag gingen we met ons allen naar de kroeg. Ook de vrouwen konden prima met elkaar opschieten. Een prachtige periode. Wat veldvoetbal betreft was de promotie van 2007 zeker een van mijn drie hoogtepunten, samen met het kampioenschap van 2001 en mijn periode in het tweede elftal van Cambuur’, somt Rinsma op.
Voetbal is niet geheel verrassend gespreksonderwerp nummer 1 in Huize Rinsma. Zoon Sem voetbalt voor FVC, dochter Anouk voetbalt in de meidenafdeling van Leovardia, echtgenote Anita is zeer betrokken en gaat na de winterstop bij de 10 jaar oude fusieclub haar steentje bijdragen als keukenmedewerkster. In de Leovardia-keuken zal Anita Rinsma veel samen gaan werken met Janny Groote, de wederhelft van Johan Groote. ,,En vanuit mijn functie in de voetbaltechnische zaken werk ik weer nauw samen met Johan. Hij is Hoofd Jeugdopleiding”, vult Edwin Rinsma aan. ,,We kunnen het allemaal prima met elkaar vinden. Over die wedstrijd van 2007 hebben Johan en ik het nog regelmatig. In gezelschap vertelt Johan regelmatig dat ik hem toen een promotie door de neus heb geboord”, sluit Rinsma lachend af. Leeuwarden-Wolvega op de Nesserdyk, het is alweer 16 jaar geleden. Vergeten is deze clash niet, dat is duidelijk!
Afbeelding: Op de foto is de 3-1 in de maak. Edwin Rinsma (uiterst rechts) legt de bal panklaar voor Marcel van Dijk (nummer 12). Leeuwarder-topschutter Ivo Brink kijkt toe.