Het hoofdbestuur van Wardy nam vorige week het vervelende besluit om het eerste elftal terug te trekken uit de competitie. Klasse 5B moet het vanaf nu doen met een team minder. Lullig voor de clubs die reeds een driepunter hadden behaald tegen de geplaagde Ferwerters. Nog akeliger uiteraard voor de Wardianen zelf. Het is duidelijk dat Wardy betere tijden heeft gekend.
Bijvoorbeeld in 1995. In dat jaar werden de groenhemden kampioen. Op de foto het succesvolle gezelschap. Op de onderste rij, tweede van links Minne Bouma. Deze speler maakte deel uit van wat zonder twijfel de beste lichting jeugdvoetballers was die de vereniging ooit bezat. In 1973 werd Wardy A1 kampioen van de hoofdklasse. Jeugdteams van gerenommeerde clubs als Blauw Wit’34 en Drachtster Boys moesten het afleggen tegen Bouma en consorten. En passant werd ook de bekerfinale gehaald. Voor Minne Bouma stonden de clubs uit het betaalde voetbal al gauw in de rij. Bouma hapte nimmer toe. Voetballen op zondag deed hij uit principe niet. Wellicht nog een zwaarwegender argument: hij had het niet zo op het egoïstische profwereldje.
Bleef Bouma Wardy trouw? Nee. Maar prof werd hij dus nooit. In 1975 wilde hij het hogerop proberen. Hij vertrok naar Leeuwarder Zwaluwen. Het was een stap van drie klassen omhoog, maar Bouma nam ‘m zonder enige moeite. Doelpunten maken tegen ploegen als HZVV, HHC Hardenberg en Hollandscheveld ging hem net zo gemakkelijk af als het scoren tegen Jistrum en Foarút. Bouma groeide uit tot een fenomeen. Zowel in zijn eerste als tweede seizoen bij de Zwaluwen werd hij topscorer. En daar bleef het bij.
Toen Bouma 20 jaar oud was begonnen rugproblemen op te spelen. Een aangeboren rugafwijking bleek de boosdoener. Medici adviseerden de sterspeler van Leeuwarder Zwaluwen de voetballerij vaarwel te zeggen. Bij een second-opinion op het KNVB-sportcentrum te Zeist kreeg hij van bondsarts Frits Kessel hetzelfde advies. Stoppen deed Bouma niet. Hij keerde terug naar Wardy, waar hij nog jarenlang op een bescheidener niveau van grote waarde zou zijn als speler op het veld en in de zaal, maar ook als hoofdtrainer. In 1995, vlak na het behaalde kampioenschap kreeg hij een groots afscheid.
Dat kampioenschap van Wardy 1 was overigens best bijzonder. Het werd namelijk behaald in de derde klasse van de Friesche Voetbal Bond (FVB). Dit niveau is vergelijkbaar met wat nu een zesde klasse zou zijn. Wardy nam het in de derde klasse FVB op tegen miniscule clubjes als Tzum, VOG en Stormogels’64. De vreugde over het behalen van de titel was er waarschijnlijk niet minder om bij de Ferwerters. Het zal nu een heel karwei worden om de zaak weer op te lappen. Hopelijk is vanaf volgend jaar Wardy weer gewoon terug te vinden tussen de ranglijsten van de standaardklassen. Veel succes gewenst!
Bijgaand de kampioensfoto van 1995, te zien zijn boven, van links naar rechts: Eelco Borger, Johan Kok, Johan Adema, Herman Damstra, Berend Jager, Marcel Steegstra, Foppe Wierda, Edward van Gool, Rients Agema, Eelke van der Bij, Jan van Dijk en Wietse van der Woude. Onder: Nico Lodder, Minne Bouma, Bert Agema, Jan de Vries, Theo van der Velde, Auke van der Beek, Fedde Wierda, Jaap van der Ploeg (grensrechter en leider) en Romke Wielstra (trainer). Liggend: Willem Bijleveld