Op 8 april 2019 overlijdt Jack Haak op 81-jarige leeftijd. In zijn woonplaats Sneek en omgeving denkt men met warme gevoelens terug aan de markante Alphenaar. Als voetbaltrainer vierde Jack Haak in zijn bijna 30 jaar durende trainerscarrière grote successen in de Zuidwesthoek van onze provincie. Met Lemmer wordt Jack Haak tweemaal kampioen, IJVC brengt hij in 1978 naar de derde klasse en in Koudum, bij de Oeverzwaluwen, laat Haak in de jaren ’80 een lichting voetballers doorbreken die in sneltreinvaart de successen aaneen rijgt. Ook in Hommerts-Jutrijp valt de naam Jack Haak tientallen jaren na zijn vertrek uit het tweelingdorp nog vaak. Onder het trainerschap van Haak belandt HJSC bijna in de hoogste amateurklasse.
Het staat er echt: de Hommerts-Jutrijper-Sport-Combinatie haalt met trainer Jack Haak bijna het hoogste niveau. Het is in de jaren ’60 van de vorige eeuw. Het Friese voetballandschap ziet er totaal anders uit. Heeg behoort tot de crème de la crème van het zaterdagvoetbal, ploegen uit Noord- en Oost-Nederland reizen met knikkende knieën af naar Twijzelerheide, waar ‘VVT-uit’ een garantie is voor een heet middagje en aan de boorden van het IJsselmeer loopt menig topamateurclub op de klippen bij bolwerk QVC. HJSC past naadloos in dit rijtje thuis. Het in en in belabberde veld tussen de weilanden, waar de wind altijd vrij spel heeft vormt voor veel tegenstanders een schrikbeeld. De cijfers zeggen genoeg. Tussen maart 1964 en oktober 1966 blijven de groenhemden op eigen terrein tweeënhalf jaar ongeslagen.
HJSC bestaat dan nog niet eens zo lang. In 1947 ziet de vereniging het levenslicht. De opmars wordt snel ingezet. Aangekomen in de vierde klasse – in een tijd waarin de tweede klasse het hoogst haalbare is een respectabel niveau – lijkt het plafond bereikt. Jack Haak is daar niet zeker van. Als HJSC in 1964 naarstig op zoek is naar een hoofdtrainer besluit Haak op 26-jarige leeftijd zijn voetballoopbaan bij LSC 1890 te laten voor wat het is. HJSC gedijt uitstekend onder Jack Haak. Na enkele klasseringen in de middenmoot doet HJSC in het debuutjaar van Haak volop mee om de titel. Als in de slotfase van de competitie concurrenten Friese Boys en Drachtster Boys worden afgeschud staat niets het kampioenschap in de weg. Een punt in de slotronde bij IJVC is voldoende. Dat punt komt er niet. De voetballers uit IJlst weigeren mee te werken aan een kampioensfeest van de streekgenoot. IJVC wint met 2-1. Het geplande kampioensdiner wordt geannuleerd. Op de valreep weet Friese Boys zich naast HJSC te wurmen. Een beslissingswedstrijd moet uitwijzen wie zich kampioen gaat kronen. De eer gaat naar de Wâldmannen. Op het hagelnieuwe sportpark De Greuns in Leeuwarden zegeviert Friese Boys met 4-2.
De druiven zijn zuur voor HJSC. Zo zuur, dat ook de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen verloren gaat in Kollum. Daarna wordt de rug gerecht. Naarmate de competitie vordert wint de formatie van Haak de wedstrijdjes steeds eenvoudiger. Vanwege een versterkte promotieregeling is de derde klasse al vroeg veilig gesteld. HJSC wil meer en neemt louter met de eerste plaats genoegen. Die kan in de slotronde bewerkstelligd worden. Een punt in Bolsward volstaat. In Hommerts-Jutrijp zijn ze de gebeurtenissen van een jaar eerder nog niet vergeten. Pas als Haye Wittermans in de slotfase de score met twee treffers uitbouwt naar 1-4 durft de meegereisde aanhang feest te vieren.
Met Haye Wittermans is de meest opmerkelijke speler van HJSC genoemd. De bebrilde spits heeft met 19 treffers een groot aandeel in het behaalde succes. Een treetje hoger gaat het scoren hem minstens zo eenvoudig af. In de jaargang 1967/1968 wordt Wittermans zelfs Noordelijke topschutter. Met 29 doelpunten in 21 wedstrijden troeft Wittermans mededinger Ab Gritter van ACV, de latere prof van FC Groningen, FC Twente en Heracles af. HJSC eindigt tweemaal als runner-up in de derde klasse. Het amateurvoetbalwalhalla wordt net niet gehaald. Wittermans lukt dit wel. In 1968 verkast de robuuste goalgetter naar ONS. Wittermans blijft maar even in de Waterpoortstad. Na de jaarwisseling vertrekt hij naar Harkemase Boys. Nee, in Harkema wordt nog niet met de geldbuidel gerammeld. Wittermans wordt in Harkema leraar van de christelijke basisschool en betrekt een woning in het heidedorp. Bij Harkemase Boys vormt Wittermans korte tijd een dodelijk aanvalsduo met schutter Gerrit ‘Boeke’ Hoekstra. Al spoedig wordt hij een linie naar achteren geschoven. Ook daar komt hij met zijn ongepolijste speelwijze prima tot zijn recht. Voor veel voetballers is een middagje duelleren met Haye Wittermans geen plezierig vooruitzicht. Schrijver Eppie Dam zegt het treffend in een van zijn werken: ‘Haye Wittermans, voetballer met de elegantie van een blok beton’.
Het moge duidelijk zijn dat het vertrek van Haye Wittermans in 1968 een aderlating is voor HJSC. En dat is niet de enige tegenvaller. Sterkhouder Jappie Visser hangt zijn schoenen aan de wilgen en trainer Jack Haak vertrekt naar Lemmer. Dat HJSC het nog tot 1972 weet vol te houden in de door de komst van een eerste klasse gedevalueerde derde klasse is knap te noemen. De hoogtijdagen zijn dan definitief voorbij. Iets meer dan tien jaar later belanden de groenhemden in de laagste klasse. Al twintig jaar pendelen de bewoners van Sportpark Oan It Far nu heen en weer tussen tafellaken en servet, oftewel de laagste en de op-één-na laagste klasse. Ondanks het marginale niveau is het bij thuiswedstrijden vaak druk. Als in 2022 als op grootste wijze het 75-jarig jubileum wordt gevierd blijkt eens te meer dat het samenwerken tussen twee dorpen kan leiden tot iets heel moois. Als klap op de voorpijl is er recentelijk ook nog een prachtige staantribune gerealieerd. Topamateurvoetbal zal bij HJSC vermoedelijk niet meer gespeeld worden, getuige alle ontwikkelingen is de vereniging meer dan een halve eeuw na het succesvolle ‘tijdperk Jack Haak’ nog springlevend.
Op de foto de kampioensploeg van 1966. Staand, van links naar rechts: Jack Haak (trainer), Cees Dotinga, Wybren Stoker, Thijs Dijkstra, Haye Wittermans, Willem Duiker en Jappie Visser. Gehurkt, van links naar rechts: Durk Groenveld, Haring Boonstra, Sikke Wittermans, Michiel Cnossen, Henk Wassenaar en Meine Vellinga.