Clubmensen, ze zijn er in verschillende categorieën. Je hebt de optimist, de chauvinist, de pessimist en de realist. Sjoerd van der Veen (1964) van VVT behoort zonder meer tot de laatste categorie. Dat bleek in 2021 toen hij door een radioverslaggever van Omrop Fryslân vlak voor de wedstrijd VVT-Noordbergum naar een voorspelling werd gevraagd. Het antwoord was kort: ‘Ik hoop dat we het onder de 10 houden.’ De medewerker van de Omrop beticht Van der Veen ervan een loopje met hem te nemen. Anderhalf uur later stapt Noordbergum van het veld met een 0-10 zege op zak. Zonder meer zal de inmaakpartij Van der Veen pijn hebben gedaan, maar realisme viert hoogtij bij de sympathieke heideman.
Van der Veen is net te jong om aan de échte glorietijd – de eerste helft van de jaren ’60 van de vorige eeuw – herinneringen te hebben. VVT speelde op het hoogste amateurniveau. In eigen huis stond het heidevolk rijen dik langs de zijlijn. Naar uitwedstrijden gingen er soms meerdere bussen mee. ,,De verhalen ken ik. Mijn vader Kees zat in die tijd in het bestuur. Ik kan me nog vaag herinneren dat ik eens met bus mee ben geweest naar Excelsior’31 in Rijssen. Op de tribune daar kon je rookworsten krijgen voor een kwartje. Ook kan ik me Klaas Bosma nog goed heugen. Dat is de beste voetballer uit onze clubhistorie. Als hij scoorde juichte hij altijd op zijn eigen karakteristieke wijze. Wanneer de bal van zijn voet vertrok had hij de beide handen vaak al omhoog”, blikt Van der Veen terug met een glimlach.
Een succesvolle voetbalcarrière zat er voor Van der Veen zelf niet in. ,,Ik was geen speler voor het eerste elftal. Ook niet voor het tweede elftal trouwens”, zegt de clubman droog. Dat heeft zo zijn oorzaken. In de A-junioren loopt hij in een wedstrijd tegen Be Quick Dokkum een zware knieblessure op. Rond die tijd gebeurt er nog iets dat zijn leven tot op de dag van vandaag beïnvloedt. Door een oogziekte waar hij vanaf jonge leeftijd mee kampt raakt hij een oog kwijt. Al decennialang gaat hij met een glazen oog door het leven. ,,Ze voorspelden dat ik nooit auto zou kunnen rijden. Ach, op mijn scooter kom ik ook overal”, zegt Van der Veen. ,,Zonder die gebeurtenissen had ik het eerste elftal ook niet gehaald hoor.”
De actieve voetbalsport houdt Van der Veen op 23-jarige leeftijd voor gezien. Hij maakt zich onmiddellijk op een ander vlak verdienstelijk: samen met kameraad Sjouke Bosma – zoon van VVT’s beste speler ooit Klaas Bosma – wordt hij jeugdleider. Het duo Bosma-Van der Veen is onafscheidelijk. ,,Die twee van VVT. Zo noemden ze ons hier in het dorp en omgeving, naar het programma van Henk Spaan en Harry Vermeegen”, lacht Van der Veen. De werknemer van Caparis kijkt met warme gevoelens terug op zijn tijd als jeugdleider met Sjouke Bosma. Een elftalfoto uit de tijd dat hij leider was met Bosma prijkt prominent op de schoorsteenmantel van zijn woning. ,,Ik weet nog dat we naar Drachtster Boys moesten met de pupillen. De spelers van de tegenpartij liepen er allemaal keurig bij. Trainingspak en een sporttas van Drachtster Boys over het schouder. Daar kwamen wij aan op onze klompen. Sjouke en ik rekenden op een pak slaag en zeiden voor de wedstrijd tegen onze jongens dat ze een ijsco zouden krijgen bij winst. We wonnen met 0-1.” Kameraad Sjouke Bosma verhuist in de jaren ’90 naar de Triemen waar hij lange tijd een prominente rol speelt bij de plaatselijke voetbalclub WTOC. Groot is de schok als Van der Veen in maart 2020 te horen krijgt dat zijn goede vriend plotseling is overleden, 54 jaar slechts. Het bericht hakt er flink in.
Anno 2022 heeft Van der Veen al jarenlang een nieuwe kompaan. Eentje waarmee hij net als met Sjouke Bosma voorheen bijna standaard in één adem wordt genoemd: Harry Kempenaar. Het duo Van der Veen-Kempenaar zorgt er voor een belangrijk deel voor dat de gang van zaken bij VVT in de weekenden en doordeweeks soepel verloopt. Het zijn gouden krachten voor de Twijzelerheidster voetbalclub. ,,Ik kan veel doen, maar computers zijn niet mijn ding”, zegt Van der Veen. ,,Harry kan er wel mee overweg. Daarom vullen we elkaar prima aan.” De mannen zijn zaterdagochtend vaak al voor 7 uur op sportpark De Heide. Volgers van de VVT-facebookpagina worden voor dag en dauw er op geattendeerd dat de koffie klaar staat. De sfeer in de kantine en rondom de velden is er uitstekend. Ondanks dat het vlaggenschip alweer jarenlang in de kelderklasse uitkomt. In Twijzelerheide realiseert men zich dat voetbal op het hoogste niveau tot het verleden behoort. ,,En dat hoeft ook niet”, aldus Van der Veen. ,,Op termijn weer in de vierde klasse, dat is prima. Mooi elke week een derby!”