Nog een paar weken en Cor Schotanus (1957) gaat met pensioen. Na een 44 jaar durende loopbaan – die in 1980 begon bij de toenmalige gemeente Sloten en zal eindigen bij De Fryske Marren – doet ambtenaar Schotanus de deur van het gemeentehuis achter zich dicht. Een zwart gat zal hij niet in vallen, vermoedt de 66-jarige inwoner van Sleat. Hij heeft bezigheden genoeg. Die bezigheden liggen vermoedelijk niet in de voetballerij. Op zich best opvallend; bijna 20 jaar lang was de naam Cor Schotanus bijna wekelijks te lezen in de voetbalverslagen van de nieuwsbladen, vaak tussen de doelpuntenmakers. Van Workum, maar vooral van de vv Sleat, de club waar Schotanus al nagenoeg zijn hele leven lid van is.
Met veel plezier zet consul Cor Schotanus nog elke week de lijnen op de Sleattemer voetbalvelden. Een wedstrijd op sportpark It Krûdfjild ziet hij zelden tot nooit: ,,Ik ha net safolle mei de mentaliteit dy tsjintwurdich hearsket. By de measte fuotbalclubs is alles oant yn de puntsjes fersoarge, mar in protte spilers ha hieltyd minder foar it spultsje oer. Net alinne by Sleat hear. It is oeral sa. Op telefyzje sjoch ik hast noait in wedstriid. Jild hat it betelle fuotbal hielendal fernield. Winst meitsje, dêr giet it hjoed-de-dei om”, spreekt Schotanus klare taal.
Dat is nog anders als Cor Schotanus halverwege de zestiger jaren van de vorige eeuw zijn eerste stappen op het voetbalveld zet. Profvoetballers moeten er vaak nog een baan naast hebben om rond te komen, amateurvoetballers spelen voor de club uit het dorp of de stad waar ze wonen. Voor Cor Schotanus betekent dit dat hij als welp het witte shirt van de Sleat voor de eerste maal aantrekt. Al vroeg is het zichtbaar waar zijn kwaliteiten liggen: hard werken en doelpunten maken is zijn handelsmerk. Schotanus is 16 jaar oud als hij in 1974 aansluit bij de eerste selectie. De A-junioren slaat hij over. ,,Of dat komt om’t ik sa goed wie wit ik net. Miskien wie it ek wol út earmoede by it earste âlvetal”, lacht de geboren en getogen Sleattemer.
Sleat 1 is in 1974 onder leiding van Henk Zoetendal net kampioen geworden van de Tweede Klasse FVB. Een treetje hoger vergaat het “de mannen fan Sleat” prima. Drie weken na zijn zeventiende verjaardag is Cor Schotanus voor de eerste maal trefzeker voor het plaatselijke vlaggenschip. In Idskenhuizen in de streekderby tegen VVI maakt de jeugdige aanvaller het winnende doelpunt. Dat scoren zal hij met grote regelmaat blijven doen, al kan hij met zijn vele treffers niet verhinderen dat Sleat in 1976 degradeert naar de kelderklasse. Aldaar kronen Schotanus en de zijnen zich in 1978 weer de sterkste, waarna Sleat op het veld naast de gemeentelijke vuilstort jarenlang haar wedstrijden af zal werken in klasse 1A van de FVB.
Ook al voert Cor Schotanus in die klasse jaar in jaar uit de schuttersklassementen aan, interesse van andere clubs is er nauwelijks. Pas op 27-jarige leeftijd komt het tot een door velen lang verwachte transfer hogerop. ,,Ik stie der nea sa by stil om earne oars te fuotbaljen as yn Sleat, oant kollega Jappie Lootsma my frege of’t Warkum net wat foar my wie. Warkum spile op it op ien nei heechste nivo. Dat lake my wol oan. Nei it earste petear wiene we der al gau út. Sa bedarre ik by Warkum. Achterôf hat dat in hiele goeie kar west”, blikt Schotanus 39 jaar na dato terug.
Cor Schotanus beleeft een voortreffelijk eerste seizoen bij zijn nieuwe vereniging. Waar hij in eigen stad nog wel eens aan loopt tegen de beperkingen van een kleine vereniging, is het in Workum allemaal net wat groter en beter. De drie klassen niveauverschil tussen Workum en Sleat overbrugt hij ogenschijnlijk zonder enige moeite. Al direct in de eerste competitiewedstrijd produceert hij in Noordscheschut de beslissende treffer. Aan het einde van de competitie staat exact een derde van de productie achter zijn naam. Daarnaast is hij in oktober 1985 met twee doelpunten ook nog eens heel belangrijk in de sensationele bekerzege tegen streekgenoot en hoofdklasser Hubert Sneek.
Zo mooi als dat eerste jaar zal het daarna niet meer worden, mede omdat Schotanus in een uitwedstrijd bij het Groninger Lycurgus de enkelbanden afscheurt en langdurig uitgeschakeld is. In 1988 besluit de dan 31-jarige routinier terug te keren naar het oude nest. ,,Oer Warkum gjin kwea wurd. Ik ha dêr in machtige tiid hân. Goeie tsjinstanners, mar ek geweldige spilers yn de eigen ploech. Ik fielde my dêr wier thús. Spitich genôch degradearre Warkum nei de tredde klasse. Yn Sleat bruts krekt in goeie generaasje spilers troch. Wy hiene de ferwachting dat dy groep jonges, yn kombinaasje mei de âldere fuotballers foar moaie dingen soargje koenen. Dat hat meispile yn myn beslút om werom te gean nei Sleat.”
De verwachtingen komen uit; in 1989 grijpt Sleat de titel. In de kampioenswedstrijd aan de Leeuwarderweg te Sneek is Cor Schotanus de gevierde man. Met een hattrick velt hij Waterpoort Boys. Mede door die drie doelpunten wordt Schotanus dat jaar weer klassetopscorer, maar wat belangrijker is: eindelijk ontstijgt Sleat de FVB en dat met een ploeg waar behoorlijk wat spelers in rondlopen die door Cor Schotanus zelf zijn getraind. Al in 1975 – Schotanus is nog maar 19 jaar oud – is hij jeugdtrainer, en een fanatieke! Nog steeds heeft hij de schriften waarin met militaire precisie alles van de ploegen die hij trainde is bijgehouden.
Het eerste seizoen ooit in de “grote” KNVB mondt voor Sleat uit in het succesvolste seizoen in de clubhistorie. De voetbalvereniging uit het kleinste stadje van Fryslân blijft de gehele eerste seizoenshelft ongeslagen. Pas als de winterstop is afgelopen wordt de eerste nederlaag geslikt tegen Leeuwarder Zwaluwen. Diezelfde vereniging blijkt in het vervolg van de competitie de grootste uitdager voor een nieuwe titel. Als de slotronde aanbreekt staat zowel Sleat als Leeuwarder Zwaluwen op 31 punten. Nooit zullen er aan de Spanjaardsdyk in Sleat meer toeschouwers langs de lijn staan als in die slotronde. Bijna 1000 aanwezigen zien de thuisclub Oeverzwaluwen met 2-0 verslaan. Omdat de grote concurrent uit Leeuwarden in Oudega geen steekje laat vallen wordt een beslissingswedstrijd voor het kampioenschap noodzakelijk.
Die finale vindt plaats op een voor Cor Schotanus bekend terrein: sportpark De Rolpeal in Workum. Een mooie locatie, al luistert het regenachtige weer het decor niet bepaald op. Ook al neemt Sleat de leiding, het is Leeuwarder Zwaluwen dat met de hoofdprijs aan de haal gaat. Al meteen na het laatste fluitsignaal is er berusting bij de meeste Sleattemers. Waarschijnlijk hebben de hoofdstedelingen meer te zoeken op het derde amateurniveau, zo wordt gesteld. Veel groter is de teleurstelling een week later als Sleat een tweede promotiekans laat glippen tegen Kollum. Op het veld van Harkema-Opeinde tonen de Kollumers zich de sterkste na verlenging. Een verlenging die er nooit had hoeven komen als de aanvallers van Sleat in de eerste 90 minuten het vizier op scherp hadden gehad.
Cor Schotanus krijgt het nog regelmatig te horen: ,,Myn maten peste my der noch wol ris mei. Dan sizze hja dat we wûn hiene as ik wat skerper west wie. Ik kin dat wol hawwe. Ik ha myn wurdsje sels ek wol klear. Al mei al wiene it moaie jierren. Sleat hie echt in goeie ploech doe. Conrad Leegstra wie in beste keeper, Arend Weerman kaam fan Balk en wie in prima ferdigener, Atte Hornstra wie baas op it middenfjild en foaryn stie ik. Dat wie de as. Fierder hienen wy mei Murk van Dijk en Dirk de Vries rûtine, mar ek talint lykas Freerk Bosma, Jelle Folkertsma, Doeke Walstra. Spitich dat wy net noch in kear promovearren. Nettsjinsteande wienen it de bêste jierren fan de klub.”
In de seizoensbijlage van 1990 voorspelt Cor Schotanus een zwaarder seizoen voor Sleat. Toch lukt het om opnieuw een tweede plaats te bemachtigen, deze keer weliswaar met grote achterstand op de ongenaakbare kampioen Oeverzwaluwen. In de nacompetitie verspert Zeerobben de weg naar de derde klasse. Voor Cor Schotanus loopt zijn voetbalcarrière dan haast op zijn einde: ,,Nei 1990 wie ik hieltyd faker blessearre. Yn 1994 ha ik tegearre mei Atte Hornstra en Murk van Dijk in ôfskiewedstriid oanbean krigen. Yn de legere tiims ha ik noait spile. Achterôf jammer. Ik hie dêr in soad wille hawwe kind”, stelt Schotanus.
Wel maakt Cor Schotanus na zijn voetballende jaren een drie jaar durende tocht over de voetbalvelden als KNVB-scheidsrechter. Echte hoogtepunten uit die tijd herinnert hij zich niet, al vindt er in een wedstrijd bij NOK wel een memorabel moment plaats. Na een hard schot van een NOK-speler stuitert via de winkelhaak uit het doel. Doelpunt, zegt Schotanus. Een beslissing waar de bezoekers zich niet in kunnen vinden. ,,Dat soarge foar opskuor, mar ik bin der noch hieltyd fan oertsjûge dat it in suver doelpunt wie. Los fan dat tink ik dat ik as skiedsrjochter te konsekwint wie. Giel wie by my giel, earste of lêste minút, dat makke neat út.”
Of hij het maximale uit zijn carrière heeft gehaald, het kan Cor Schotanus niet zoveel schelen. ,,Ik bin benammen bliid dat ik noch 3 jier by Warkum spile ha. Dat ha ik dochs mar moai meimakke. It fuotbaljen hat my in hiele soad moaie oantinkens oplevere. It wie in prachtige tiid.” Zoals aan zijn voetbalcarrière een einde kwam, zo komt er dus binnenkort ook een einde aan zijn werkzame leven. Hoewel, al stopt Schotanus met zijn werk als beleidsmedewerker milieu en duurzaamheid op het gemeentehuis in Joure, hij blijft wel volop actief als uitvaartverzorger in zijn woonplaats Sleat en Balk. Dat is een professie die niet voor iedereen is weggelegd, Schotanus daarentegen haalt er veel energie uit: ,,It is hiel tankber wurk. It skeelt dat ik hjir yn Sleat elkenien ken. Dat makket it makliker om in útfeart te organisearjen nei de winsken fan de famylje.” Op jaarbasis heeft Cor Schotanus bij gemiddeld 15 uitvaarten de regie in handen. Daarmee heeft hij het aardig drukker dan met zijn functie als rayonhoofd van de Elfstedentocht: ,,Hoop hâlde op in nije tocht en elk jier it draaiboek oanpasse, dat is it.”
Al zal Cor Schotanus na zijn pensionering op zoek moeten naar een nieuw evenwicht, hobby’s heeft hij genoeg. IJshockey bijvoorbeeld, de sport die hij al volgt sinds de roemruchte jaren van de Feenstra Flyers in Heerenveen. Samen met zoon Reitze (1996) en dochter Maeike (1997) bezoekt hij regelmatig wedstrijden. Mooie uitjes, die niet alleen binnen de landsgrenzen plaatsvinden, maar ook in steden als Keulen en Luik. ,,Fierder ha ik sûnt in pear jier wer in freondinne, dy wennet yn Castricum. Dêr sil ik meikoarten fêst faker hinne. No’t ik mear tiid ha is myn doel om der ek ris faker op de racefyts op út. En ik bin ek noch hobbyboer, ha in pear geiten, wat skiep en wat oare beestjes. Reitze hat in hok fol dowen. Dy help ik ek wol ris wat. Leuk om te dwaan.” Cor Schotanus gaat binnenkort met pensioen. Zo te horen zal hij zich geen tel vervelen.
Foto’s: privé-archief Cor Schotanus
Nooit zal het op It Krûdfjild in Sleat drukker zijn dan op 5 mei 1990. Voor 1000 toeschouwers klopt Sleat Oeverzwaluwen met 2-0 en eindigt samen met Leeuwarder Zwaluwen bovenaan. Op de foto is Cor Schotanus Koudumer Ype Haytema te snel af.
De vierde klasse A is rond 1990 voor voetballiefhebbers uit de Zuidwesthoek het paradijs. Week in, week uit staan er in deze klasse derby’s op het programma, hordes toeschouwers trekken wekelijks naar de voetbalvelden. Op deze foto van 27 oktober 1990 probeert Cor Schotanus zich in een bomvolle Sândobbe te Koudum een weg te banen naar het doel van de legendarische Oeverzwaluwen-goalie Mindert Veenstra.
Met deze selectie promoveert Sleat in 1989 naar de “grote” KNVB. Boven, van links naar rechts: Klaas Wittermans (hoofdtrainer), Ferry Deinum (elftalleider), Iebe van Dijk, Doeke Walstra, Roelof van Netten, Jan Sikke Poortema, Jelle Folkertsma, Cor Schotanus en Gert Wiebe Haringsma. Zittend, van links naar rechts: Jan Verhoeff (grensrechter), Atte Hornstra, Dirk de Vries, Pieter Douwe Albada, Murk van Dijk, Freerk Bosma, Kees-Erik van Houten en Wim Middelbrink.
20 februari 1988: Cor Schotanus zet Workum op een 2-1 voorsprong in de thuiswedstrijd tegen Drenthina.
Het kan snel gaan: waar in 1988 de gloriejaren van Sleat aanvangen, is het een decennium eerder nog een heel geploeter voor de Sleattemers in de kelderklasse. Op deze foto, van 13 mei 1978, neemt Sleat het in Akkrum op tegen het plaatselijke zaterdagelftal. Het eindigt in 0-6. Cor Schotanus maakt die middag vier doelpunten, waarvan eentje hier fraai is vastgelegd.