Op de kop af vijfhonderdtachtig, dat is het aantal officiële wedstrijden dat Renze From speelde voor het eerste elftal van ’t Fean’58. Een ongekend aantal, zeker naar de maatstaven van de hedendaagse voetballerij, waarin kicksen op steeds jongere leeftijd aan de wilgen worden gehangen. Achtentwintig jaren lang diende Renze From het zaterdagse Feanster vlaggenschip. Met ziel en zaligheid en daarbij nagenoeg altijd geflankeerd door hét bestuurlijke boegbeeld van de club: echtgenote Japke From-Witteveen.
Als in 1958 in Surhuisterveen een zaterdagclub wordt opgericht, staat Renze From als een van de eerste voetballers op de ledenlijst. Bijzonder is dat niet, vader Jitze is één van de oprichters van de vereniging. Renze From is dan elf jaar oud, maar wie hem ziet buffelen op de groene velden zal hem snel voor een ouder iemand aanzien. Robuust, onverschrokken, voor elke grasspriet knokkend en bloedfanatiek, dat is Renze From. Deze eigenschappen zorgen ervoor dat de keuzecommissie hem in 1962 rijp genoeg acht om in de eerste selectie de geblesseerd geraakte Fokke Veenstra te vervangen. Renze From is net vijftien jaar, maar zal nooit weer uit het hoogste seniorenteam verdwijnen.
Nauwelijks twee maanden na de entree van Renze From in het eerste elftal vindt er een groot hoogtepunt plaats: ’t Fean’58 wordt kampioen en dat op zeer memorabele wijze. Op het nog niet zo lang geopende sportpark De Greuns in Leeuwarden moeten de Feansters tegen het tweede elftal van Blauw Wit’34 winnen of gelijk spelen om de kampioensvlag te hijsen. Dat lukt niet. Blauw Wit zegeviert met 3-1, tot grote vreugde van tientallen als toeschouwer aanwezig zijnde Kollumers. Door de verliespartij van ’t Fean gaat Kollum er namelijk met de titel vandoor. De luide Kollumer vreugdekreten die in Leeuwarden te horen zijn klinken alleen te vroeg; ’t Fean tekent protest aan tegen de uitslag omdat er bij Blauw Wit een speler van Harkemase Boys meegedaan zou hebben. De bond honoreert het protest en oordeelt dat de wedstrijd moet worden overgespeeld. ’t Fean wint in de herkansing met 1-2 en is kampioen.
Vier jaar na de oprichting verlaat ’t Fean’58 de FVB, om er ook nooit meer in terug te keren. In 1973 weet het vlaggenschip van de club zich zelfs nog een treetje hoger op te werken. ’t Fean’58 promoveert dat jaar naar de derde klasse, dan ook nog daadwerkelijk het derde amateurniveau. Een prachtig succes voor From en consorten, nauwelijks een jaar later gevolgd door wat beschouwd kan worden als hèt dieptepunt uit From zijn carrière. In juni 1974 – de competitie is al voorbij – breekt From in een nederlaagwedstrijd tegen Drachtster Boys zijn been op twee plaatsen. Die revalidatie, dat was een lange zit, blikt de karaktervoetballer van weleer terug: ,,Het was een en al tegenslag. Eerst moest na twee maanden het been opnieuw gebroken worden, vervolgens kreeg ik er in stalen pen in, die door mijn lichaam werd afgestoten en wat uiteindelijk resulteerde in een bacteriële infectie. Achttien weken lang heb ik in het Academisch Ziekenhuis gelegen. Op een week na ben ik een jaar niet aan het werk geweest. Na die tijd heb ik altijd scheenbeschermers gedragen.”
Enkele gescheurde wenkbrauwen uitgezonderd blijft de kopsterke Renze From na 1974 blessureleed grotendeels bespaard, best opvallend voor een speler die het fysieke werk allerminst schuwt. Dat hij volop voor de sport leeft, zal zeker een oorzaak zijn van zijn grotendeels blessurevrij verlopen carrière. Visite op vrijdagavond? Leuk en aardig, maar de heer des huizes zoekt om half elf zijn bed op. Verjaardagen en vakanties worden vakkundig buiten trainingen en wedstrijden om gepland. Mocht het elkaar toch kruisen dan rijdt Renze From zonder mokken van zijn vakantieadres in Appelscha of de Achterhoek terug naar Surhuisterveen om de training bij te wonen. En dat niet een of twee keer, maar jaar in jaar uit. Als From in 1987 zijn veertigste levensjaar aantikt, vindt hij het na een kwart eeuw speler van het eerste elftal te zijn geweest welletjes. Nog twee keer wordt From hierna teruggevraagd. Eerst voor een paar wedstrijdjes, later voor bijna een heel seizoen. In 1990 – 28 jaar na zijn debuut – staat Renze From voor de laatste keer op het wedstrijdformulier als speler van ’t Fean’58 1.
Bijna drie decennia onbedreigd basisspeler van een eerste elftal, spelend op het derde en het vierde amateurniveau. Had er niet een stapje hogerop in gezeten? ,,Dat denk ik wel”, zegt From zonder aarzelen. ,,Maar spijt dat ik het nooit hogerop heb geprobeerd heb ik niet. Ik heb nooit de drang gevoeld om elders te gaan voetballen. Hier in Surhuisterveen had ik alles.” Wat zonder meer een rol heeft gespeeld, is dat echtgenote Japke From-Witteveen (1945) even zo nauw betrokken is bij het reilen en zeilen binnen ’t Fean’58. Waar Renze From geldt als boegbeeld van het eerste elftal, zal echtgenote Japke From-Witteveen uitgroeien tot hét boegbeeld van het Feanster bestuur. En dat terwijl ze niet van jongs af aan een uitgesproken voetbalgek is. ,,Dat veranderde toen ik in 1968 een relatie kreeg met Renze”, lacht Japke. ,,Renze vertelde me direct dat hij op zaterdagmiddag voetbalde. Vanaf het begin ging ik alle wedstrijden mee. Ik werkte destijds bij de AVEK hier op het dorp. Simon Luimstra was een collega van mij, hij was tevens secretaris van ’t Fean’58. In 1969 heeft hij mij gevraagd of ik zitting wilde nemen in het bestuur. Ik was nog maar 24 jaar oud, maar heb vrij snel ‘ja’ gezegd.”
Vrouwen in de voetballerij, anno 2024 is er niemand die er raar van opkijkt. Anders is dat in 1969 als het wereldje hoofdzakelijk wordt bepaald door mannen. Werd Japke From-Witteveen in die beginjaren nooit vreemd aangekeken? ,,Absoluut niet”, volgt het stellige antwoord. ,,Er was altijd respect. Bij onze eigen club, maar ook bij tegenstanders.” Dat blijkt, liefst 36 jaar zal Japke From-Witteveen actief blijven in het bestuur. Eerst als penningmeesteres, daarna als secretaresse en vervolgens weer terug naar haar eerste functie. Nagenoeg alle denkbare oorkondes worden vanwege bewezen diensten aan From-Witteveen toegekend. Van de KNVB krijgt ze eerst de zilveren en daarna de gouden speld, bij ’t Fean’58 wordt ze halverwege de negentiger jaren tot erelid benoemd en tot slot wordt ze – als groot hoogtepunt – in 2015 koninklijk geridderd. Mooie herinneringen, zoals die er veel meer zijn. Daar tegenover staan ook treurige gebeurtenissen, vooral de plotselinge overlijdens van medebestuursleden Simon Luimstra, Willem Frankena en Jan Anne Vrij. Hoewel Japke From-Witteveen in haar lange periode als bestuurster met vele mensen plezierig samenwerkte, steekt laatstgenoemde er bovenuit, zegt ze: ,,Ik heb 23 jaar met Jan Anne in het bestuur gezeten. Hij was een zeer prettig mens in de omgang. Iedereen liet hij in zijn of haar waarde. Zijn dood eerder dit jaar hakte er behoorlijk in.”
Gelukkig bleven dieptepunten als deze beperkt. De voetballerij bracht Renze en Japke From vooral veel moois. Ver weg van de velden vinden spoedig nadat ze een relatie krijgen ook mooie dingen plaats. In 1972 wordt zoon Richard geboren, vier jaar later gevolgd door dochter Ingrid. Bijna als vanzelfsprekend zullen Richard en Ingrid het “blau, wyt en read” in hun hart sluiten. Richard treedt in de voetstappen van zijn vader en schopt het tot het respectabele aantal van 377 officiële wedstrijden in het eerste elftal, Ingrid zal jarenlang een van de dragende speelsters zijn van het Feanster vrouwenteam. Uiteraard werden de verrichtingen van Richard en Ingrid op de voet gevolgd. Renze From: ,,Richard was een slimme voetballer. Hij wist pratende veel op te lossen. Ingrid was emotioneler in het veld. Bloedfanatiek. Wat dat betreft lijkt ze op mij”, zegt Renze From met een brede grijns. Heden ten dage volgen Renze en Japke From de verrichtingen van de kleinkinderen: ,,We hebben vijf kleinkinderen: Lars en Ilse van Richard, Myrthe, Ingmar en Lasse van Ingrid. Ingmar en Lars zijn de voetballers. Ingmar zit in de jeugd onder-17, Lars speelt bij het tweede elftal. Van Lars mis ik zelden een wedstrijd. Ik heb me altijd zeer betrokken gevoeld bij het tweede elftal. Ik was er trainer, leider en grensrechter”, somt Renze From, die in 2015 vanwege zijn jarenlange inzet voor ’t Fean’58 tot lid-van-verdienste werd benoemd op.
Wie Renze en Japke From over hun voetbalclub hoort praten, zal niet direct doorhebben dat het echtpaar de tachtig jaar nadert. ,,De voetbalclub houdt ons jong”, vertelt Japke. ,,Het sociale gebeuren eromheen, maar ook het vrijwilligerswerk. Ik zit nu nog in de kantinecommissie. Daarin regel ik samen met anderen de inkoop van de kantine. Renze maakt deel uit van de onderhoudsploeg en is elke dag wel even op het voetbalveld. Hij is iemand die graag buiten is en met de handen werkt. Op zaterdag gaan we onze eigen weg. In de ochtenduren volgen we de jeugd, daarna gaat Renze met Richard naar het tweede elftal. Ik mis geen wedstrijd van het eerste. Uit of thuis, ik sta eigenlijk altijd langs de lijn.”
Inmiddels dus niet meer bij ’t Fean’58, maar bij FC Surhústerfean. Nadat de beide voetbalclubs van Surhuisterveen in 2007 besluiten tot een samenwerking op jeugdgebied, ziet SJO Feanstars het levenslicht. Het initiatief is succesvol. Zo succesvol zelfs, dat er in 2023 een totale fusie volgt. De namen vv Surhuisterveen en ’t Fean’58 zijn inmiddels alweer een jaar voltooid verleden tijd. Jammer? ,,Dat wel”, zegt Japke From-Witteveen ,,Toch waren we voor de fusie. De Feanstars was zo’n succes. De jeugd voetbalde van jongs af aan met elkaar, ze gingen samen stappen, samen naar school. Dan is het heel apart dat je dat zodra ze achttien zijn uit elkaar gaat trekken.” Renze From gaat verder: ,,Dit is beter zo. Als dorp straalt het ook meer eenheid uit. Bij de onderhoudsploeg zitten meerdere mannen die voorheen lid waren van de zondagclub. Nou, die kun je er prima bij hebben.” Met negen seniorenteams, twee veteranenzeventallen, achtentwintig jeugdploegjes en een zaalafdeling is de fusieclub uit het 6100 inwoners tellende Surhuisterveen behoorlijk uit de kluiten gewassen. Positieve ontwikkelingen. De verhalen over een nieuw sportpark worden in huize From met minder euforie begroet, een verhuizing hoeft niet zo nodig. Wat als het uiteindelijk toch het geliefde sportpark Het Ketting verlaten moet worden? Reken maar dat Renze en Japke dan ook op een nieuwe accommodatie gewoon weer langs de velden zullen staan!
Foto’s: eigen archief en privé-archief familie From.
Renze From is vijftien jaar oud als hij debuteert voor ’t Fean’58 1. Slechts enkele maanden na zijn debuut wordt From met zijn teammakkers kampioen van de FVB. Op de foto de kampioensploeg van 1962. Staand, van links naar rechts: J. Mook (bestuurslid), Jilt van Eik, Doeke Kuipers, Sjirk Hoekstra, Geert Kuipers, Geert van der Molen, Theo van der Hoek, Simon Luimstra (secretaris). Gehurkt, van links naar rechts: Jan Frankes, Gabe H. Witteveen, Hedman Bijlsma, Klaas Vellinga en Renze From
Japke From-Witteveen als twintiger, net begonnen met haar functie als penningmeester. Weinigen zullen destijds vermoed hebben dat de clubvrouw bij uitstek dan aan het begin staat van een 36-jarige periode in het Feanster bestuur.
Een kwart eeuw na zijn debuut is Renze From nog steeds een basisklant in het Feanster vlaggenschip. Op de foto de selectie van ’t Fean’58 in het seizoen 1986/1987. Staand, van links naar rechts: Simon Luimstra (bestuurslid), Nico Burghouts (hoofdtrainer), Gerrit ‘Kei’ Frankes, Freerk van der Veen, Renze From, Luut Huls, Rikus van der Es en Dries Woudstra. Onder, van links naar rechts: Alle Kramer, Peet Hoeksma, Jitze From, Henk Kramer, Durk de Vries, Dicky Zuidema en Bert Vos.
Vanwege haar enorme inzet voor de ’t Fean’58, krijgt Japke From-Witteveen nagenoeg alle denkbare oorkondes uitgereikt. Een groot hoogtepunt vindt plaats als ze in het bijzijn van echtgenoot Renze (links) en burgemeester Van der Zwan wordt benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Op deze foto uit 2018 (van Jan Anne Vrij) staat Renze From – derde van rechts – met de onderhoudsploeg van ’t Fean’58.
In het voorjaar van 2024 wordt het tweede elftal van FC Surhústerfean kampioen. Op de foto drie generaties From met de kampioensschaal. In het midden nestor Renze From, links zoon Richard en rechts kleinzoon Lars.
Jarenlang droeg Japke From-Witteveen op zaterdagmiddag een sjaal van ’t Fean’58. Anno 2024 is dat veranderd. Tegenwoordig draagt ze een sjaal in het blauw en oranje van de FC Surhústerfean.