Met zijn 42 jaar behoort Yde Bosma (1981) bij lange na niet tot de oudste vrijwilligers van vv Noordbergum, maar gekeken naar het aantal uren dat de Noardburgumer op wekelijkse basis in zijn club steekt, behoort hij zonder meer tot de meest ijverige. Zes, dikwijls zeven dagen per week zet Bosma zich kosteloos in voor het geel en zwart, nooit wordt er van verenigingswege tevergeefs een beroep op hem gedaan. Al 35 jaar wordt zijn leven hierdoor bijna volledig beheerst door de plaatselijke voetbalclub. Yde Bosma is vv Noordbergum en andersom geldt dat evenzo.
Zes jaar oud is Yde Bosma als hij zijn eerste stappen zet op het lokale voetbalveld, dat dan nog gelegen is aan de Dokter Ypeijlaan, net buiten het dorp. Op dit lommerrijke sportpark blijkt al gauw waar de kwaliteiten van Bosma liggen: hij is een goalgetter pur sang. Ontelbare doelpunten maakt hij voor de jeugdteams waar hij in speelt. In 1995 vindt een groot hoogtepunt plaats als Bosma samen met zijn leeftijdsgenoten eerst de FVB-beker, en daarna de beker van de noordelijke 3 provincies in de wacht sleept. Het debuut in Noordbergum 1 laat niet lang op zich wachten. In november 1997, net 16 jaar geworden, is het zover als Bosma in de uitwedstrijd tegen SC Franeker zijn entree maakt.
Noordbergum bivakkeert dan niet in de meest florrisante periode uit de verenigingshistorie. De succesvolle lichting van weleer, met spelers als David Kloosterman, Jelle Atema en Kees de Vries verdwijnt langzamerhand uit beeld, talenten Anne Bergsma en Roelof Koop wijken uit naar het veel hoger spelende BCV. Gevolg hiervan is dat de voetbaltrots van Noardburgum – door oudere bewoners steevast de Burgerheide genoemd, een verbastering van de oude dorpsnaam Bergumerheide – tweemaal op rij degradeert en in de zevende klasse belandt. Voor die zevende klasse blijken de Heidepyken weer veel te sterk. In het millenniumjaar wordt er in Noardburgum voor het eerst sinds 14 seizoenen weer een titel gevierd van het eerste elftal, notabene vlak nadat het oude voetbalterrein is verruild voor het centraler gelegen sportpark aan de Reiddekkerstrjitte.
Met meer dan 30 treffers heeft Yde Bosma een aardig aandeel in het succes van het jaar 2000. Alles wijst er dan ook op de doelpuntjesdief uit zal groeien tot een van de boegbeelden van een nieuwe generatie Noardburgumer voetballers, tot het op 1 september 2001 – Bosma weet de datum nog exact – in de thuiswedstrijd tegen Zeester faliekant misgaat. Yde Bosma zorgt die dag nog wel voor de openingstreffer, maar moet kort na de helftwisseling het veld verlaten met een zware knieblessure. Wat volgt is een lange revalidatieperiode, waarin het dan al doorschemert dat fysiek malheur Bosma’s actieve voetbalcarrière zal blijven teisteren. Liefst zesmaal zal hij in de loop der jaren geopereerd worden aan zijn knie, tot overmaat van ramp wordt in 2004 ook nog een hernia geconstateerd. Na meerdere rentrees, doorgaans snel gevolgd door nieuw blessureleed, zet Yde Bosma op 26-jarige leeftijd een streep onder zijn tijd als voetballer.
Voor Yde Bosma, die buiten de voetballerij geen andere hobby’s heeft, is dat geen eenvoudig besluit. Toch zit hij niet bij de pakken neer. Van vader Atze, oud-speler en eveneens nauw betrokken bij het wel en wee van “De Burgerheide”, heeft hij al jong geleerd dat er meer manieren zijn om je verdienstelijk te maken voor een voetbalclub. Als klein knaapje al brengt Yde Bosma daarom op het oude sportveld loten aan de man, tegelijkertijd bezorgt hij bij leden het clubblad. Enkele jaren later zal Bosma – net de 20 gepasseerd – ook nog een kleine tien jaar actief zijn als jeugdleider.
Vanaf 2009 – nagenoeg meteen nadat Bosma de voetbalschoenen aan de wilgen heeft gehangen – groeit vv Noordbergum voor hem in sneltreinvaart uit tot een dagtaak: ,,Eerst werd ik elftalleider van de eerste selectie, daarna nam ik zitting in het hoofdbestuur, rond die tijd ging ik ook bardiensten draaien”, blikt de werknemer van Multiplus Online terug. Stuk voor stuk tijdrovende taken, stuk voor stuk ook functies die hij heden ten dage – 15 jaar later – nog steeds bekleedt. En dan zijn er nog de werkzaamheden die geen naam hebben, maar waar elke week wel een paar uurtjes in gaat zitten. Zo is Yde Bosma, woonachtig op slechts tientallen meters afstand van het sportpark vaak bij uitstek de aangewezen persoon om ad-hoc zaakjes op te pakken. Het is daardoor soms passen en meten voor de clubman om alles in zijn dagelijkse schema te fietsen, maar hij doet het graag. Al die jaren bij de club hebben hem veel gebracht, gekoesterd worden de vele vriendschappen en zeker ook de vele hoogtepunten.
Een van die hoogtepunten vindt al direct in zijn debuutjaar als elftalleider plaats: ,,Met hoofdtrainer David Kloosterman werden we in drie jaar tijd twee keer kampioen. Bij dat eerste kampioenschap maakte ik nog deel uit van de spelersgroep, bij die tweede titel in 2010 zat ik als elftalleider op de bank. Dat waren écht mooie jaren. Jammer genoeg duurde het maar even en zakte de vereniging vrij snel daarna helemaal weg”, zegt Bosma peinzend. Wat heet, in 2018 krijgt het absolute dieptepunt uit de clubhistorie gestalte wanneer een uittocht van spelers ervoor zorgt dat er geen representatief vlaggenschip op de been kan worden gebracht. Noodgedwongen moet Noordbergum 1 verkassen naar de reserveklassen. Bosma, zuchtend: ,,Dat was een drama. Sta je als eerste elftal op een bijveld te spelen tegen Drogeham 3 of ONT 5.”
Inmiddels is ook aan dat inktzwarte tijdperk een einde gekomen, met hulp van buitenaf. Anno 2024 wordt het Noardburgumer keurkorps grotendeels gevormd door spelers die geen verleden hebben in het dorp. Waar dit bij menig vereniging spaak zou lopen, werkt het in het heidedorp prima, aldus Yde Bosma: ,,Je moet kijken naar het alternatief. Dat was er niet. Zonder jongens van buiten hadden we nu nog steeds op veld 4 tegen het achtste elftal van Drachtster Boys gespeeld. Nou, dat nooit weer”, zegt Bosma resoluut. De kwalitatief sterke aanwas heeft er voor gezorgd dat het verwachtingspatroon hoger ligt dan voorheen. Via de nacompetitie hoopt het dit jaar jubilerende Noordbergum over een paar weken promotie af te dwingen naar de derde klasse. ,,Eigenlijk hadden we gewoon kampioen moeten worden”, stelt Bosma onomwonden. ,,In het begin van de competitie hebben we het laten liggen. We liepen vanaf de start achter de feiten aan. Eastermar stond bovenaan en liet nauwelijks punten liggen, echt heel knap. Geen twijfel over mogelijk hoor, Eastermar is de terechte kampioen”, erkent Bosma ruiterlijk.
Hoe het in de nacompetitie ook komt met Noordbergum, op sportpark De Ulkelânnen heerst momenteel een uitstekende sfeer. Met regelmaat zit de pas verbouwde kantine tot de nok toe vol. Van een gebrek aan vrijwilligers – elders vaak een dingetje – heeft Noordbergum geen last. De goede sfeer is voor Yde Bosma een belangrijke drijfveer om zijn vrijwilligerswerk voor de club te blijven doen, zo legt hij uit: ,,Kijkend naar het hoofdbestuur, dat naast mij uit Gerrit Hemrica, Hebel Sikkema, Roy Hoeve, Eibert Jansma, Johanneke Oosterbos en Maria Koop bestaat, dan kun je zeggen dat er sprake van een vriendengroep is. Eerlijk waar, het is geen straf om met deze mensen samen te werken. We vullen elkaar perfect aan en dat is toch een belangrijke basis om verder te gaan.”
Wanneer Yde Bosma de vraag wordt gesteld hoeveel uren hij op wekelijkse basis in de club steekt, loopt hij vast: ,,Dat is moeilijk te schatten. Normaliter heb ik alleen op dinsdag geen verplichtingen, al is dat rond deze tijd weer anders omdat er midweeks inhaalwedstrijden worden gespeeld en er van alles voor het seizoenseinde moet worden georganiseerd. Verder ben ik op zaterdag om kwart over zeven op de club, daar draai ik al 14 jaar samen met Otto en Anja de Boer, twee geweldige krachten, tot tussen de middag bardienst, daarna ga ik op pad met het eerste elftal. Zondagochtend ruim ik alles op, maandag regel ik alle bestellingen voor de kantine en op woensdag ben ik aanwezig voor de bevoorrading. Donderdagavond sta ik achter de bar en op vrijdag zet ik alles weer klaar voor de zaterdag”, beëindigt Bosma zijn opsomming.
Er vanuit gaande dat hij al deze taken al 15 jaar uitvoert kan dan ook met gemak gesteld worden dat Yde Bosma in het verleden al vele duizenden uren aan vrijwilligerswerk voor vv Noordbergum heeft verricht. Luisterend naar de manier waarop de op-en-top-clubman over zijn vereniging spreekt is ook een volgende conclusie gerechtvaardigd: in de toekomst zullen er nog vele duizenden uren aan vrijwilligerswerk volgen!