Met meer dan 40 deelnemende teams, afkomstig uit heel Nederland is het weekendtoernooi in Leeuwarden een voetbalfestijn dat in de Noordelijke provincies zijn gelijke niet kent. Ieder jaar in de maand juni is het sportpark van SC Leovardia aan het Kalverdijkje Noord drie dagen lang het toneel van een karrenvracht aan jeugdwedstrijden en ook het randgebeuren is uitstekend verzorgd. Zo krijgt ieder deelnemend team een tent aangewezen om te overnachten, wordt er gezamenlijk ontbeten en warm gegeten en is er in de avonduren livemuziek, om eens een paar kenmerken van het toernooi op te sommen. Elk jaar opnieuw kan de organisatie als het gebeuren achter de rug is met tevredenheid terugblikken, maar of er nog veel edities zullen volgen is de vraag. Wat vrijwilligers betreft is er dringend aanvulling gewenst, stellen mannen van het eerste uur Willem ter Horst (1956) en Kees Visser (1965).
Zij waren het die in de negentiger jaren van de vorige eeuw op het idee kwamen een groots toernooi voor jeugdteams op poten te zetten. Visser vertelt over het ontstaan: ,,Met de jeugd van Rood Geel gingen we elk jaar naar Nieuw Buinen. Daar werd in die tijd een joekel van een jeugdtoernooi, verspreid over meerdere dagen en met overnachtingen georganiseerd. Destijds hadden Robert de Linde en ik bij Nieuw Buinen het over er al over dat we zoiets ooit ook bij onze club van de grond moesten krijgen.” Ter Horst vult aan: ,,Bij Rood Geel hadden we voorheen het Ype Rauwerda-toernooi, het Sjouke Knobbe-toernooi en het Jan Bosma-toernooi voor jeugdteams. Ook stond Rood Geel aan de basis van het Jan Kostelijk-toernooi, dat later werd omgedoopt tot het COTK-toernooi en hebben we nog bijna 10 jaar het Elfstedentoernooi erbij gedaan. Ervaring met toernooien organiseren was er dus genoeg.”
Na een lange voorbereiding en met een 40 pagina’s tellend draaiboek op zak vindt tijdens het 90-jarig jubileum van Rood Geel in 2011 het eerste weekendtoernooi plaats, voor jeugd in de categorieën tussen de 13 en de 16 jaar oud. Die leeftijdscategorie is bewust voor gekozen, zegt Visser: ,,Dan zit je nog net met jeugd die nog niet op stap gaat. Drank speelt op die leeftijd een minder grote rol. Een andere belangrijke voorwaarde is vanaf het begin geweest dat zowel jongens- als meisjesteams uit worden genodigd. De aanwezigheid van de meisjesteams maken het geheel zoveel mooier. Eerlijk waar, zonder voetballende meiden zou ik het toernooi niet willen organiseren. Dat eerste jaar was direct een succes. Met her en der wat kleine aanpassingen werken we nog steeds met hetzelfde draaiboek.”
Het toernooi blijkt dus een schot in de roos, al vindt er in 2013 een omvangrijke verandering plaats binnen de club die voordelen, maar ook nadelen met zich meebrengt: Rood Geel fuseert met vv Leeuwarden tot SC Leovardia. Als Visser en Ter Horst wordt gevraagd naar de fusie komt aarzelend een antwoord. Voor het jeugdvoetbal was het samensmelten der verenigingen een zegen, maar beide mannen missen nog wel eens het oude Rood Geel-gevoel, zo luidt het oordeel. Voor Ter Horst lijkt dat in eerste instantie iets logischer. Diens Opa – eveneens Willem geheten – is al vanaf de oprichting in 1911 van de partij. Kapsalon Ter Horst is jarenlang een begrip in Rood Geel-kringen en ook daarbuiten. ,,Aan het pand waarin mijn opa zijn kapperszaak had hing een kastje waarin iedere week het wedstrijdprogramma werd opgehangen. Je kunt dus wel nagaan dat het in en rondom zijn zaak altijd wemelde van de Rood Gelers. Bij gebrek aan een clubhuis vonden in die tijd vergaderingen ook vaak plaats achterin de kapsalon.”
Kees Visser kan met een vader die voor FVC speelde en een opa die het rood en wit van Leeuwarden droeg niet bogen op die achtergrond, maar als opgesomd moet worden welke functies Visser voor Rood Geel heeft verricht dan is die lijst haast eindeloos. Al meer dan 40 jaar is hij vrijwilliger. Van voorzitter tot elftalleider en van jeugdtrainer tot kantinemedewerker, Visser heeft het allemaal gedaan. In 2023 is hij benoemd tot het eerste erelid van de fusieclub Leovardia. ,,En dat was volkomen terecht”, zo zegt Ter Horst stellig over zijn kompaan. Waar het jeugdvoetbal na de fusie floreert, is het de eerste jaren en eigenlijk nog steeds zoeken naar de clubidentiteit. ,,Dat heeft zijn weerslag op de vrijwilligers. Het gevoel bij Leovardia moet bij sommigen nog komen”, legt Visser uit.
Een duidelijk voordeel van de fusie is de uitbreiding van het sportpark in 2013. Leovardia krijgt er twee velden bij, wat qua faciliteiten een enorme vooruitgang is. ,,We hebben nu 3 kunstgrasvelden. Daar willen we geen tenten op hebben. Voor de overnachtingen moesten we dus op zoek naar een alternatief. Dat vonden we in een braakliggend veld bij het parkeerterrein. Dat er tegenwoordig wordt ontbeten in de nabijgelegen sporthal is logistiek gezien ook een stap voorwaarts”, zegt Visser.
Positieve ontwikkelingen dus. Visser en Ter Horst bezweren dan ook dat 10 jaar weekendtoernooi – de edities van 2020 en 2021 werden vanwege Corona afgelast – hun louter mooie ervaringen heeft opgeleverd. Visser roemt de saamhorigheid die ieder jaar weer heerst rondom het voetbalfeest. Ter Horst ervaart hetzelfde en vertelt over de vele leuke contacten die hij door de jaren heeft opgebouwd. Hij is het namelijk die de teams uitnodigt. Een gigantische operatie, maar steeds weer lukt het hem om een aantrekkelijk deelnemersveld te creëren, bestaande uit de meest verrassende clubs. ,,Victoria’04 uit Vlaardingen bijvoorbeeld komt hier al vanaf 2011. Als spelers van die clubs vertellen over hun mooie ervaringen in Leeuwarden leidt die positieve mond-op-mondreclame er dan dikwijls weer toe dat clubs zich uit zichzelf aanmelden. Zo hebben we verenigingen als De Blokkers uit Noord-Holland en Prinsenland uit Breda hier ook gekregen. Buitenboys uit Almere was ook vaak een vaste klant. Gino en Bas, twee jongens die namens deze club te gast waren op het toernooi komen inmiddels jaarlijks terug als vrijwilliger. Geweldig”, zegt Ter Horst enthousiast.
Ook het randvermaak is elk jaar weer memorabel. ,,Het weer zat gelukkig ook altijd mee. We waken er trouwens voor om niet te commercieel te worden”, aldus Visser. ,,Dat was voor het toernooi in Nieuw Buinen destijds de ondergang. Het voetballende gedeelte werd door de bekendheid van de artiesten steeds meer naar de achtergrond gedreven. Zelfs Marco Borsato stond daar op een gegeven moment in de feesttent te zingen. De bands die wij uitnodigen zijn minder bekend, al zegt dat weinig over het succes. Afgelopen jaar hadden we op vrijdag echt een formidabele coverband”, memoreert Visser zich met een brede grijns. ,,Uiteindelijk doen we het voor de jeugd. Wel proberen elk jaar vernieuwing te brengen. Niet steeds hetzelfde concept. Schuimparty’s, zeskampen, een penaltybokaal. Alles hebben we wel bij de kop gehad. Ook hebben we eens een beachparty gehad tijdens het toernooi. Kieperde een vrachtwagen een lading zand neer waar we een strand van hebben gemaakt”, blikt Ter Horst terug. ,,Moesten we na het toernooi dat zand allemaal weer weghalen. Dat was minder leuk”, lacht Visser.
Al die mooie ervaringen ten spijt, maakt Visser zijn zorgen over de toekomst kenbaar: ,,Hoe we het toernooi levendig houden binnen de eigen vereniging is een punt van aandacht. Nog een groter zorg is het aantal vrijwilligers. Kijk alleen maar eens naar de tenten op- en afbouw. Dit is een enorme operatie. Als we mensen kunnen vinden die hier 4 of 5 uurtjes mee willen helpen is dit al heel mooi meegenomen. Veel mensen staan er niet bij stil hoeveel werk er bij het houden van zo’n toernooi komt kijken. EHBO moet je regelen, lunchzakjes moeten worden uitgedeeld, er moet schoongemaakt worden, je hebt scheidsrechters nodig voor de wedstrijden en ga zo maar door.”
Wat ook niet meehelpt zijn de alsmaar stijgende kosten, vult Ter Horst aan: ,,De eerste jaren liep hier één beveiliger op het terrein rond met een hond. Tegenwoordig verplicht de gemeente ons om drie dagen lang vier beveiligers aan te stellen. Daar hangt uiteraard een heel ander kostenplaatje aan vast. Verder moet je zaken regelen zoals de tentenhuur, de toiletvoorzieningen en de muziek. Alles bij elkaar wordt niets goedkoper. Toen we in 2011 de eerste editie hadden betaalde elke deelnemer 25 euro. Door de jaren heen hebben we dat bedrag noodgedwongen moeten verhogen naar 45 euro. Je hebt zo’n 40 deelnemende teams en uiteraard de sponsoring nodig om alles rendabel te maken. Dat de Leovardia-kantine drie dagen lang geweldig draait helpt uiteraard wel een handje.”
Een drietal vrijwilligers tussen de 20 en de 30 jaar, voor de toernooicommissie zou zeer welkom zijn, filosofeert Kees Visser. ,,De leeftijd van de leden van de toernooicommissie, die naast Willem en ik uit Sandra Visser, Karin Huisman, Janny Groote, Richard van der Zee, Schelte van der Bij, Jan Dijkstra en Robert, Jolanda en Jaimy de Linde bestaat ligt daar grotendeels boven. Overigens zijn we bijzonder blij met de aanvullingen die er kortgeleden zijn gekomen. Janny Groote verzorgt dit jaar het snackplein, Karin Huisman regelt de kantine en Jan Dijkstra houdt zich bezig met de sponsoring bezig. Dat scheelt voor ons alweer een heel eind. Het is uiteraard wel zo dat er ook wel eens iemand wegvalt. Kor van Drogen en Sebastian Bijlsma bijvoorbeeld zaten lang in de organisatie, maar zijn nu gestopt. Zij waren voor het toernooi goud waard.
Over hun eigen toekomst is de een wat minder stellig dan de ander. Visser: ,,Toen we begonnen hebben we gezegd dat we het 10 jaar zouden doen. We zitten dus in de blessuretijd. Er moeten nu echt anderen komen.” Ter Horst is iets milder: ,,Ik ben nu 67 en ga binnenkort met pensioen. Zo extreem als voorheen zal ik er denk ik niet meer bij betrokken zijn, maar aan het uitnodigen van de ploegen heb ik altijd wel heel veel plezier beleefd. Dat wil ik best blijven doen. Elk jaar opnieuw als het toernooi ten einde is hebben we een groot Chinees buffet met alle vrijwilligers. Dat is altijd weer een heel gezellig samenzijn.” Hetgeen wordt ondertekend door Visser, die daarna zijn blik op de toekomst voorzichtig bijstelt: ,,Als het toernooi achter de rug is ben ik er eerst helemaal klaar mee. Na verloop van tijd heb je er toch nog wel weer zin in. Maar dat er meer vrijwilligers nodig zijn staat als een paal boven water. Het toernooi is niet alleen goede PR voor Leovardia, het is goede PR voor de hele stad. En er is zelden een wanklank. Voetballers en begeleiding beleven vaak een onvergetelijk weekend. Juist daarom zou het toernooi altijd moeten blijven bestaan”, sluit Kees Visser af, die op zijn beurt weer bijval krijgt van Willem ter Horst.
De organisatie van 2023, boven, van links naar rechts: Sebastian Bijlsma, Schelte van der Bij, Annemarie Visser, Robert de Linde en Kees Visser. Onderste rij, van links naar rechts: Janny Groote, Willem ter Horst, Sandra Visser, Jolanda de Linde, Karin Huisman, Jeroen Hekkenberg. Inzet rechts: Kor van Drogen.
Door de jaren heen hebben talloze bekendheden het weekendtoernooi bezocht, variërend van Henk de Jong tot Wendy van Dijk. In juni 2018 is Piet Paulusma te gast. De beelden, waarop ook organisator Willem ter Horst aan het woord komt, zijn enkele uren later te zien op SBS.
Het is ieder jaar weer een heel karwei, maar als alle tenten dan eindelijk overeind staan zorgt het altijd weer voor een prachtig plaatje!
Elk jaar weer worden naast het voetballende gedeelte nieuwe initiatieven ondernomen om het randgebeuren tot een onvergetelijk iets te maken. In dat kader was de schuimparty zeer succesvol!
Ook langs de lijn is het altijd weer gezellig. Niet alleen onder de voetballers, ook bij de ouders en verdere aanhang.
Elk deelnemend team krijgt ongeacht de klassering een prijs. Op de foto tonen Leovardia-speelsters Daniëlle de Vries, Sanne Dijkstra en Pleun Holten trots de veroverde bokaal.
Een enorme banner laat aan duidelijkheid niets te wensen over.