DE WEDSTRIJD: vv Harlingen-Jubbega
Datum: 5 mei 1957
Locatie: Leeuwarderweg, Sneek
Uitslag: 3-2 (na verlenging)
Een wedstrijd om nooit te vergeten. Dat was het op zondag 5 mei 1957 in Sneek volgens de kranten. Op die bewuste zondag duelleerden Harlingen en Jubbega. Het was het slotstuk van de ongekend spannende titelrace in de zondagse derde klasse A. Tegenwoordig worden amateurwedstrijden verplaatst vanwege het profvoetbal. Circa 65 jaar geleden was het andersom. De wedstrijd Heerenveen-PEC Zwolle werd vanwege het kampioensduel in Sneek uitgesteld. Voetbal op TV was een onbekend fenomeen. Clubs als Real Madrid en Benfica kende men in Nederland enkel dankzij de kranten. Voetbal speelde zich af in de regio. In dit geval dus in Sneek.
De maand mei staat tegenwoordig bekend om haar fraaie voorjaarsweer. Op de vijfde mei van het jaar 1957 geen van dit alles. Het was slechts 4 graden en het waaide een storm. Geen mens die er om thuis bleef trouwens. Zelfs een hagelbui werd op de koop toegenomen. De Harlinger Courant beschreef de taferelen voor aanvang van de “big match” op voor die tijd prachtige wijze: ‘Ver voor aanvang was duidelijk dat er iets bijzonders stond te gebeuren in Sneek. Het gehele Sneeker politiekorps was uitgerukt. Verkeersagenten regelden het verkeer op de Leeuwarderstraatweg. Honderden auto’s, motoren, bromfietsen en rijwielen stonden overal door de stad geparkeerd. Bussen reden af en aan en ledigden de inhoud voor de poorten van het sportpark.’
Al sinds de laatste competitieronde – waarin duidelijk werd dat klasse 3A geen kampioen had – was de ontmoeting tussen Harlingen en Jubbega het gesprek van de dag. Ieder detail werd in de krant besproken. Hoe zat het bijvoorbeeld met de shirts? Wie ging in het thuistenue spelen? Zowel Harlingen als Jubbega voetbalde in een witte broek en een wit shirt met rode verticale baan. Dit vraagstuk werd opgelost met een compromis. Geen van beide teams zou de gebruikelijke shirts dragen. De Ouwe Seunen verschenen in een zwart shirt met witte V ten tonele. Toen de Kompenijsters de kleedkamer uit kwamen bleek dat zij zich in een effen rood shirt hadden gehesen. Arbiter voor de kraker was de heer Veenstra uit Drachtster Compagnie. Zijn neutrale assistenten – de heer Meijer en de heer Van Gorkum – kwamen uit Sneek.
Jubbega-aanvoerder Lammert Zwerver won de toss. Hij koos ervoor om in de eerste helft met de harde wind in de rug te spelen. Soms is dat een voordeel, maar Jubbega kon er die dag moeilijk mee uit de voeten. De lange ballen van achteruit verdwenen regelmatig over de achterlijn. De schoten van afstand vlogen vaak meters over het doel van Harlingen-goalie Oane Zuiderhof. Harlingen was de betere. Voetbalde gemakkelijker. In de 39ste minuut nam het de leiding. Henk Schadenberg knikte een hoekschop van Petie Rammeloo gedecideerd tussen de houten palen. Met een voorsprong op zak en het windvoordeel dat in de tweede helft in het verschiet lag, was het voor veel aanwezigen halverwege een uitgemaakte zaak wie als winnaar van het veld zou stappen. Zij hadden geen rekening gehouden met een wapen van Jubbega waar in het noorden weinig ploegen aanspraak op konden maken. Waar de ploeg uit de havenstad kon bogen op een hondstrouwe, talrijk aanwezige en fanatieke aanhang, moest het op dat gebied haar meerdere erkennen in de supportersschare van de opponent. De Jubbegaasters langs de lijn schreeuwden, brulden en loeiden alsof ze aan hun laatste levensuren bezig waren. Dit had een positief effect op de ploeg. Het Kompenijster vuur ontbrandde. Met de fikse tegenwind kreeg Jubbega steeds meer een overwicht. Dat het in de 59ste minuut 1-1 werd, was meer dan verdiend. Net als bij het openingsdoelpunt werd er gescoord met een kopbal. De legendarische Grietus de Vries kopte raak uit een voorzet van Lammert Zwerver. Een enthousiaste menigte nam bezit van het veld. Het duurde even voor Harlingen de wedstrijd kon hervatten. Na de gelijkmaker leek Jubbega door te drukken. In de 73ste minuut liep het op grandioze wijze in het countermes. Wally Steinvoorte speelde met een prima actie Petie Rammeloo vrij. De actie van Rammeloo leek op niets uit te draaien, tot hij met een steekpass Henk Schadenberg vond. Die had net als bij de 1-0 geen moeite om af te drukken. Harlingen stond weer aan de leiding.
Met nog een kwartier op de klok ontketende Jubbega een stormloop om de gelijkmaker te forceren. Tevergeefs. Toen de arbiter voor het einde floot, vloog alles wat de havenstedelingen een warm hart toedroeg het veld in. Wat velen in het feestgedruis niet mee kregen was dat Jubbega-aanvoerder Zwerver direct na het laatste fluitsignaal een protest indiende bij arbiter Veenstra. Tot 1965 was dit gebruikelijk fenomeen. Als een ploeg zich benadeeld voelde door een arbitrale beslissing dan kon het dit direct na afloop kenbaar maken bij de wedstrijdleiding. Vaak besliste de bond dan pas weken later of het protest geldig was. Deze middag verliep de gang van zaken sneller. De klacht van de Jubbegaasters was dat scheidsrechter Veenstra een handsbal over het hoofd had gezien. Veenstra bekende direct schuld en besloot om Jubbega alsnog de strafschop te laten nemen waarop het tijdens de wedstrijd recht had. Er was alleen een groot probleem: een kleine duizend Harlinger voetballefhebbers stonden te dansen en te springen op het veld. De winnende voetballers waren op de schouders van de aanhang reeds naar de catacomben gedragen. De beide clubbesturen slaagden er niet het veld weer leeg te krijgen. Het aanwezige politiekorps wel. Een minuut of twintig nadat de reguliere wedstrijd was verstreken hadden bijna alle toeschouwers – een deel was ook naar huis, niet op de hoogte van het protest – hun plek weer ingenomen. Het wachten was nu op de strafschop. Veel spelers zouden zijn bezweken onder de enorme druk. Oebele de Vries niet. De elfmetertrap werd feilloos benut. Waar de bondsbobo’s doorgaans weken nodig hadden om tot een oordeel te komen betreffende protesten, waren ze er in Sneek snel bij. Het protest was gegrond. Er moest worden verlengd.
Het verhaal zou een sensationeel slot krijgen als Jubbega als winnaar van het veld zou stappen. Dat gebeurde niet. Niet lang nadat de verlenging uiteen werd gezet nam Thijs Pasma een afgeslagen voorzet op de pantoffel. Gedragen door de wind zeilde het harde schot over Jubbega-keeper Grietus Blaauw in de touwen. Dit betekende direct het einde van de partij. Voor de tweede keer gingen de Harlingen-spelers op de schouders van het veld. Ditmaal om er niet weer op terug te keren. Harlingen stond die zondagavond in vuur en vlam. Duizenden mensen gingen de straat op om de helden te verwelkomen. Het feest vond plaats in Hotel Centraal, waar The Three Davidsons hun muzikale kunsten vertoonden.
Was het echt onvergetelijk wat zich die avond in Sneek heeft afgespeeld. Het aantal mensen dat hierover kan oordelen is uitgedund. Toch zijn er nog een aantal van de 22 acteurs in leven, waaronder Jan de Vries, 85 jaar oud nu, linksmid in 1957 en één van de vijf gebroeders De Vries die tijdens de finalewedstrijd deel uitmaakten van het Jubbega-elftal. Uit zijn verhaal komt een duidelijk antwoord: ,,De kampioenswedstrijd tegen Harlingen in Sneek. Ja, dat was onvergetelijk! Met Jubbega voetbalden we wel vaker voor een paar duizend man publiek, maar meer dan 6000 toeschouwers heb ik nooit weer meegemaakt. Ik weet niet hoeveel supportersbussen we vol hadden voor deze wedstrijd. Het was enorm, wat een belangstelling. En het weer, barslecht! Het was jammer dat we de wedstrijd verloren. We waren die dag niet volledig. Misschien was het anders gelopen als we met de vaste 11 hadden gespeeld. Maar al met al was het een mooie tijd. De wedstrijd tegen Harlingen ook, ondanks het verlies.” Lang hoefde Jubbega niet te treuren. Een jaar later werd het kampioen. Zes jaar later speelden Jubbega en Harlingen tegen elkaar op het hoogste amateurniveau.
De kampioenswedstrijd in Sneek, het was voor zowel Jubbega als Harlingen de voorbode van de glorieuze jaren ’60 van de vorige eeuw. Onvergetelijk dus. Voor een ieder die er bij was!
Foto’s: met dank aan oude sportfoto’s Harlingen.
Het kampioenselftal van Harlingen, vlak voor de beslissingswedstrijd in Sneek:
Boven: Gerrit van Keulen, Joop van de Ven, Oane Zuiderhof, Simon van Dijk, Henk Schadenberg en Henk Bierma. Onder: Thijs Pasma, Wally Steinvoorte, Jacob Boersma, Meinte Mensonides en Petie Rammeloo.
Het verliezende, maar later o zo succesvolle elftal van Jubbega:
Boven: Grietus de Vries, Hendrik de Vries, Wietse Blaauw, Durk Seinstra, Lammert Zwerver en Teun Menger. Onder: Anno Y. de Vries, Oebele de Vries, Grietus Blaauw, Rink van der Sluis en Jan de Vries
Matchwinner Thijs Pasma op de schouders bij de Harlingen-supporters.
Ook Wally Steinvoorte kon op een dergelijk onthaal rekenen.