Sietse Weistra (1953) was jarenlang hèt boegbeeld van VVT 1. Van 1968 tot 1991 dient hij bijna een kwart eeuw het Twijzelerheidster vlaggenschip. Hij is er bij als VVT de glorietijd beleeft. Een mannetje of 800 langs de lijn is in die periode geen zeldzaamheid op “De Heide”. Weistra maakt ook het sportieve verval mee in de tweede helft van de jaren ’80. Na zijn periode als voetballer is Weistra actief als trainer en verslaggever in Noordoost-Friesland. Een officiële functie in de voetbalsport bekleedt hij heden ten dage niet meer. Toch blijft de rol van de bal onmiskenbaar groot in het leven van de 69-jarige inwoner van Kollumerzwaag.
Het is best opvallend: Sietse Weistra is onlosmakelijk verbonden met het dorp Twijzelerheide. Toch heeft hij nooit een dag in het dorp gewoond. Weistra’s wieg staat aan De Tolweg in De Westereen, op de grens met Twijzelerheide. Dat hij voor VVT kiest en niet voor Zwaagwesteinde is eenvoudig te verklaren. Mem is een Twijzelerheidse. Haar broers Klaas en Piet behoren tot de meest talentvolle voetballers die VVT ooit voortbracht. Nog belangrijker is de inbreng van heit Harm, mede-oprichter van VVT. Wie heden ten dage richting de VVT-kantine loopt, passeert het ‘Harm Weistra-plein’. Mogelijk de ultieme vorm van waardering voor het in 2012 overleden erelid. Aan de hand van heit Harm maakt Sietse Weistra al vroeg de gang naar het VVT-veld, dat dan nog achter de Ringo-bar in Veenklooster is gelegen. ,,Als klein jochie heb ik heit regelmatig geholpen het veld te kalken. Dat was een van de vele functies die hij verrichtte voor de club. Ik denk dat het lastig is om iets te bedenken dat hij niet heeft gedaan voor VVT”, stelt Weistra.
Sietse Weistra groeit op in een tijd waarin VVT in de omgeving het gesprek van de dag is. Hoe kan het dat een voetbalclub uit een dorp dat dan nog geen 1200 inwoners heeft bijna 20 jaar lang zo’n prominente rol in het noordelijke amateurvoetbal speelt? Weistra zoekt naar een antwoord op die vraag: ,,VVT had meerdere goede lichtingen op rij. Dat begon met de generatie van mijn ooms, Klaas en Piet Bosma. Zij hadden meegekund in het betaalde voetbal, maar bleven de club altijd trouw. Tjeerd Veenstra was een geweldig keeper. En Popke Veenstra wist ook wel van wanten. Mijn lichting was iets minder dan die daarvoor. Toch konden wij het net onder de top aardig volhouden. Omdat we zo hoog speelden, kwamen er ook wel eens voetballers uit andere dorpen aanwaaien. Wat wellicht meespeelt is dat in Twijzelerheide alles om voetbal draaide. Er was niets anders. Je zag dat langs de lijn. Het toeschouwersaantal was soms gelijk aan het aantal inwoners. Bij uitwedstrijden koste het nooit veel moeite om de bussen vol te krijgen.”
Behalve dan bij die ene wedstrijd op Urk in 1962. Weistra lacht al voordat hij aan het verhaal begint: ,,Urk-uit. Dat was wat. VVT-Urk liep eerder dat jaar volledig uit de hand. Het was een wedstrijd vol opstootjes. Vooral Klaas Bosma was steeds slachtoffer van harde tackles. Je kunt wel nagaan dat het heidevolk daar niet blij mee was. Toen een VVT-supporter na opnieuw een Urker overtreding over de hekken klom ging het los. Niet alleen tussen de lijnen. Ook rondom het veld was het een en al vechterij. Ik zie het nog zo voor me.” Pas als Keimpe Wijbenga, bokser in de VVT-ploeg het opneemt voor de Urkers is de chaos ten einde en kunnen de bezoekers terugkeren naar het vissersdorp. Wonderwel vallen er geen zwaar gewonden. Er is alleen één probleem: VVT moet ook nog naar Urk. ,,Normaal was het soms dringen voor een plekje in de bus. Voor de reis naar Urk was geen animo. De meesten zagen de bui wel hangen. Slechts 12 man gingen mee: de elf spelers en dominee Batelaan. Verder was de bus leeg”, zegt Weistra, nog steeds lachend.
Zes jaar na de schermutselingen met Urk debuteert Sietse Weistra voor VVT 1. Hij is dan nog maar 15 jaar. Aan de hand van mentor Jappie Visser raakt Weistra snel gepokt en gemazeld in het seniorenvoetbal. ,,Jappie was voor mij heel belangrijk. Hij had bij Zwaagwesteinde-zondag op hoog niveau gevoetbald. Omdat hij kroegbaas werd in Twijzelerheide kwam hij bij VVT.” Met Visser in de gelederen handhaaft VVT zich keurig in het amateurvoetbalwalhalla. Als de KNVB in 1969 besluit een eerste klasse in te voeren voor het zaterdagvoetbal is VVT een van de topfavorieten om in deze nieuwe klasse terecht te komen. Het loopt anders. Na een jaar vol tegenslag kukelt VVT van het hoogste platform. Deze vergissing wordt snel rechtgezet. In 1971 wordt VVT met grote overmacht kampioen. Op 17-jarige leeftijd heeft Weistra een behoorlijk aandeel in het succes. Met elf doelpunten wordt hij zelfs topscorer van de kampioensploeg.
Het is dan al wijd en zijd bekend dat Sietse Weistra een buitengewoon talentvol voetballer is. Dit komt ook in het Noordoost-Friese selectie-elftal tot uiting. Als Weistra aan de Lemmerweg in Sneek tijdens een lichtwedstrijd weer eens een handvol doelpunten voor de NOF-selectie scoort trekt onder andere Cambuur aan de bel. Weistra blijft bij VVT. ,,Er is wel eens geschreven dat ik een principieel zaterdagvoetballer was. Kerkbezoek was voor ons inderdaad belangrijk, maar van huis uit is het me nooit verboden om op zondag te voetballen. Ik ging niet naar Cambuur omdat ik het een onzeker bestaan stond. Meerdere jongens uit onze contreien heb ik zien vertrekken naar BVO’s. Bijna niemand slaagde. Daarnaast zat ik net rond die tijd met de dienstplicht. Met een loopbaan in het betaalde voetbal was dat moeilijk te combineren. Dat ik nooit een poging heb gewaagd bij de profs heb ik geen spijt van. In selectiewedstrijden heb ik wel eens tegenover Eddy Bosman gestaan. Die had een zware kluif aan mij. Als je nagaat dat hij later in de eredivisie heeft gespeeld, ga je wel afvragen hoe ver je het zelf zou hebben geschopt.”
Met Weistra als goalgetter houdt VVT het drie jaar vol tussen veel grotere verenigingen in de tweede klasse. In 1974 wordt er afgedaald naar de derde klasse. Geen schande voor de dorpsclub. Onder trainer Hendrik Borger uit Harkema groeit VVT uit tot een verdienstelijk derdeklasser. Bij het wisselen van het decennium staat Sietse Weistra weer in de belangstelling. Dit keer hengelt het spitsloze Friese Boys naar zijn diensten. Net als Cambuur vangt ook de club uit Kollumerzwaag bot. Nog steeds heeft Sietse Weistra twijfels of het een juist besluit was om bij VVT te blijven. ,,Friese Boys speelde hoger. Daarnaast woonde ik natuurlijk op ‘de Sweach’. VVT was mijn club, maar het was niet altijd hosanna in de jaren daarna”, zegt Weistra met gevoel voor understatement. Weistra en consorten krijgen na 1980 steeds vaker met het degradatiespook te maken. Op de meest miraculeuze manieren blijft VVT steeds boven de streep. Elk jaar als het seizoen ten einde is kunnen lokale muzikanten Teike van der Ploeg & The Red Rockets op het slotfeest steevast het succesnummer ‘De Heide hat ik krekt wer rêd’ inzetten. Tot 1985. Daarna brokkelt het voetbalbolwerk VVT in sneltreinvaart af.
De vrije val van VVT kan niet los worden gezien van de incidenten op de club die halverwege de jaren ’80 plaatsvinden, stelt Sietse Weistra. ,,Meer dan eens was er heibel op de club. Op een gegeven moment vroeg een man of 20 overschrijving aan naar Twijzel. Ook dat is VVT. De lontjes zijn kort. Als de heideman de kop in de nek gooit kan hij abrupt handelen. Het was allemaal heel jammer. Was alles bij elkaar gebleven dan hadden we makkelijk in de vierde klasse meegekund.” In 1991 speelt Sietse Weistra als 38-jarige zijn laatste wedstrijden voor de eerste selectie van de Twijzelerheidsters. Exact 22 jaar nadat VVT in de hoogste amateurklasse speelt staat het dan op het punt om af te zakken naar de eerste klasse van de FVB, het zesde amateurniveau.
De laatste tien jaren van Sietse Weistra’s voetbalcarrière kenmerken zich door fysiek malheur. ,,Het begon met de meniscus. Daarna kreeg ik een gezwel in de knie. En zo ging dat maar door. Na mijn dertigste heb ik vooral op kracht gespeeld. Ik ben wel eens gestopt. Als het dan niet draaide vroegen ze me terug. Ik kon dan geen nee zeggen. Het liefst stond ik toen laatste man. Dat VVT steeds verder weggleed, kon je van voren aan zien komen. De spoeling werd dunner. Talentvolle jeugd vertrok naar hoger spelende verenigingen. Marten Kloetstra, Riemer Dorenbos en de gebroeders Dicky en Siebe Veenstra waren geweldige voetballers, maar speelden elders. Ik snapte die jongens, maar het was jammer voor VVT. De glorietijd die we hebben meegemaakt in Twijzelerheide moeten we koesteren. Het was uniek. De club is me heel dierbaar, maar ik denk niet dat de komende jaren grote successen in het verschiet liggen”, zegt Weistra. Met het oog op de huidige stand in de zaterdagse vijfde klasse C lijkt dat een reële uitspraak.
Als de voetbaltijd van Sietse Weistra zijn einde nadert, heeft hij al zijn entree gemaakt als trainer in zijn woonplaats Kollumerzwaag. Eerst bij de jeugd van Friese Boys, daarna bij het tweede elftal. In 1995 begint hij aan zijn eerste klus als hoofdtrainer. Minuten nadat hij een afzegging krijgt van Oostergo wordt hij gebeld door De Lauwers. Weistra geeft zijn jawoord aan de vierdeklasser. Zijn verblijf in de Fries-Groningse grensstreek wordt een zeer aangename. ,,Bij De Lauwers had ik het prachtig. Een fijne club, waar ik veel vrienden aan over heb gehouden. Het was jammer dat we niet promoveerden. In 1998 grepen we net naast het kampioenschap. Op de laatste speeldag verloren we voor 1000 toeschouwers van Oostergo, dat daardoor kampioen werd.”
Na het mooie avontuur bij De Lauwers traint Sietse Weistra in een tijdbestek van 11 jaar nog 4 clubs: SC Veenwouden, Ternaard, FC Birdaard en Holwerd. Vaker wel dan niet eindigt hij met zijn teams in het linkerrijtje. Met Birdaard wordt hij in 2008 verrassend kampioen. Bij Holwerd eindigt hij in 2010 met een degradatie. Zijn enige in zijn 15-jarige carrière als hoofdtrainer. ,,Die degradatie met Holwerd was ingecalculeerd. We raakten teveel spelers kwijt. Verder heb ik prachtige jaren gehad als trainer. Tuurlijk. Er was wel eens wat. Overal ben ik uiteindelijk door de voordeur vertrokken. Als verslaggever ben ik later bij al mijn voormalige werkgevers altijd zeer hartelijk ontvangen”, zegt Weistra met tevredenheid.
Verslaggever dus. Nadat Sietse Weistra als trainer afzwaait besluit hij niet op zijn lauweren te rusten. Hij maakt zich vanaf 2010 verdienstelijk voor Rûnwei Sport, het in de regio zeer gewaardeerde sportprogramma van RTV NOF op de zaterdagmiddag. Een handvol reporters trekt er elk weekeinde op uit om van de prestaties van de verenigingen uit Noordoost-Friesland verslag te doen. In totaal maakt Sietse Weistra zich een jaar of tien verdienstelijk voor Rûnwei Sport. Eerst hoofdzakelijk langs de lijn, later vooral vanuit de studio in De Westereen. Tegenwoordig is Weistra op dinsdagavond nog actief voor RTV NOF met een programma waarin muziek uit de zestiger en zeventiger jaren wordt gedraaid. Naast Sietse Weistra heeft bijna het volledige gezin – bestaande uit echtgenote Annie, dochters Hillie (1984) en Boukje Hendrika (1993) en zoon Harm (1980) – een aardige steen bijgedragen aan het succes van RTV NOF.
Sietse Weistra kijkt terug op een prachtig voetballeven, waar – hij benadrukt het meer dan eens – echtgenote Annie een grote rol in heeft gespeeld: ,,Ik kreeg altijd de volledige steun van het thuisfront. Toen ik nog voetbalde was Annie er altijd bij. Ook toen ik trainde ging ze vaak mee, samen met de kinderen. Hillie heeft nooit gevoetbald, maar heeft wel een groot zwak voor Liverpool. Harm en Boukje Hendrika voetbalden wel. Boukje Hendrika nog steeds, bij de dames van Twijzel. Ook is ze fanatiek supporter van Cambuur. Harm heeft me recentelijk nog meegenomen naar Feyenoord. Dat is zijn club. Zeker nu het goed gaat. Schrijf dat maar op”, zegt Weistra met een brede grijns.
Na meer dan een halve eeuw heeft Sietse Weistra nu geen verplichtingen meer met betrekking tot de voetballerij. Om te stellen dat de gepensioneerde timmerman nu een rustig bestaan leidt is een misvatting. De afgelopen jaren zijn wellicht de meest turbulente uit zijn leven geweest. In 2017 wordt hij getroffen door een hartaanval. Een flinke ‘tebeksetter’. Het leed later dat jaar is nog veel groter als schoondochter Rixte, echtgenote van zoon Harm na een ernstige ziekte komt te overlijden, slechts 34 jaar oud. Niet lang daarna wordt bij echtgenote Annie darmkanker geconstateerd. De gezondheid van Annie blijft een groot punt van zorg. ,,Die controles, dat zijn steeds weer spannende momenten. Het gaat je allemaal niet in de koude kleren zitten”, zegt Weistra peinzend.
Bij de pakken neerzitten doet Sietse Weistra niet. ,,Heb je ook niets aan”, zegt Weistra direct. ,,Hobby’s genoeg. Ik ben mollenvanger. Regelmatig ben ik een ochtend op pad. Verder zit ik veel in de archieven.” Twee facebookpagina’s heeft Weistra in beheer: Oud-Twijzelerheide en Voetbalfoto’s uit het Verleden (amateurvoetbal Friesland). Daarnaast zocht hij de afgelopen jaren alle doelpuntenmakers van VVT 1 uit. Dit monnikenwerk is inmiddels ondergebracht op de bekende voetbalsite Voetbalnederland. Een omvangrijke klus waar vele uren in zijn gaan zitten. Op zaterdag bezoekt hij nog regelmatig de voetbalvelden in de omtrek. Op TV kijkt hij nagenoeg elk voetbalprogramma. Sietse Weistra is uit de voetballerij. De voetballerij is niet uit Sietse Weistra, dat is duidelijk!
Met deze selectie beleefde VVT in de jaargang 1977/1978 een flitsende seizoenstart in de derde klasse. De eerste 5 wedstrijden bleef men ongeslagen. Met een 0-5 overwinning op Heerenveense Boys en een 2-1 zege op ONS Sneek maakten de heidemannen indruk. Na de winter werden de resultaten iets minder, met uiteindelijk een achtste plaats in de eindklassering tot resultaat.
Op de foto, staand van links naar rechts: Wim Jagersma, Siebe Plantinga, Johan de Jong, Sietse Weistra, Jan Meerstra, Siebe Veenstra, Anne Veenstra en Gerrit Booisma (grensrechter). Gehurkt, van links naar rechts: Pieter Feddema, Wouter Jager, Pieter Veenstra, Gelf Stienstra, Jan Yde Wielinga en Jilt Heidstra.
Februari 1975: Sietse Weistra zet aan om het de tegenstanders van Broekster Boys lastig te maken.
Het pas naar de vierde klasse gedegradeerde VVT, voor aanvang van het seizoen 1985/1986. Staand, van links naar rechts: Gerrie van der West, Marten Kloetstra, Sjoerd Visser, Haye Heidstra, Sietse Weistra, Jan Meerstra, Piet van der Heide, Bertus Nauta en Peter Dek (hoofdtrainer). Gehurkt, van links naar rechts: Jan Yde Wielinga, Lippe van der West, Auke Zuidema, Sjouke Bosma, Hein Vogt, Piet van Kammen, Bert Evers en Foppe van Dekken (verzorger).
In september 1985 stond voor het eerst sinds bijna 25 jaar weer de streekderby VVT-Zwaagwesteinde op de rol in competitieverband. Op de foto lijkt Sietse Weistra een tackle van één der Westereenders niet te kunnen ontwijken.